«Ինքը արի եւ գործերը միշտ բարի»
Արշակ Գավաֆեանի անհատականութեան, անոր բարոյական դիմագծութեան ճշգրիտ գնահատականը տուած է ծանօթ մտաւորական Նիկոլ Աղբալեան՝ հերոսի դագաղին վրայ արտասանած իր դամբանականին մէջ։ Ստորեւ քաղուածքներ Աղբալեանի խօսքէն.
«ՀԱՄԵՍՏ էր ու լռակեաց, խոհուն ու աշխատասէր… Քայլում էր հանդարտ, ինքնամփոփ։ Իր վարմունքի մէջ կար հայրական խնամք ու հոգածութիւն։ Սիրում էր իր շուրջը տեսնել վաղեմի ընկերներ, ՀԱՄԵՍՏ ու փորձառու դասից… Չափուած, կշռուած մի մարդ էր։ Իր ուժերի ճշմարիտ գիտակցութիւնն ունէր։ Այս ՀԱՄԵՍՏ մարդու մէջ ապրում էր մի հերոսական ոգի։ Հայ ժողովուրդի վերածնունդի մարմնացումն էր…
Հաւատարիմ իր ժողովուրդին, անձնուէր մարտիկ, ազատութեան սիրահար, պարկեշտ ու ՀԱՄԵՍՏ, նա գիտցաւ անձնուիրութեամբ սիրել իր ազգը՝ իբրեւ հայ մարդ, եւ մարդկութիւնը՝ իբրեւ մարդ»։ Անհաւատալի է, որ չորս անգամ «համեստ» բառը կրկնողը՝ իր խօսքին չափն ու սահմանը գիտցող Նիկոլ Աղբալեանն էր։ Այս բացառութիւնը ան հաւանաբար ըրած էր շեշտելու համար հերոսի առաքինութիւններուն ազնուագոյնը։
Լուսանկարում՝ Քեռին (Արշակ Գավաֆեան), Եփրեմ Խանը (Եփրեմ Դավթեան) և Խեչո Ամիրեանը (Խաչատուր Գեւորգեան)
