Միշտ երազել եմ քամի լինել... Մտածել եմ, որ այդպես քեզ հասնելն ավելի հեշտ կլինի. կսավառնեմ հեռու կապույտներում, բարձրությունից մայրամուտը կդիտեմ ու խաղաղությամբ կիջնեմ ուսիդ' շնչելու լռությունդ:
Մտեծել եմ, որ կկարողանամ ամեն վայրկյան կողքիդ լինել, քեզ մի ակնթարթ անգամ մենակ չեմ թողնի, կփչեմ աջից-ձախից, վերեւից-ներքեւից ու սիրո պար կբեմադրեմ:
Բայց... չկարողացա քամի ծնվել: Փոխարենը ծնվեցի մարդ, ով թեեւ մի շարք սխալների եւ սխրանքների, վատ ու լավ կողմերի' մարդ է: Սիրուս համար ապացույցներ պետք չէ պահանջել, քանի դեռ չես սիրել... Գուցե այդպես էլ չկարողանամ քեզ համար սիրո պար բեմադրել, գուցե չկարողանամ երկնքի հեռու կապույտներից երազներ բերել. մայրամուտն էլ մեր տան պատուհանից կդիտենք...
Թեեւ չկարողացա քամի լինել...բայց հավատա, որ այսպես էլ սիրում եմ քեզ ու քեզ հետ եմ Է.Մ