Մարդուն տրված չէ իմանալ, թե ինքն ում համար է տառապում և հույսեր տածում: Նա տառապում է, հույս է տածում, և ջանք է թափում հանուն մարդկանց, որոնց երբեք չի ճանաչելու, իսկ նրանք էլ իրենց հերթին պիտի տառապեն, և հուսան, և ջանան հանուն ուրիշ մարդկանց, որոնք նույնպես երջանիկ չեն լինելու, քանզի մարդը երբեք չի բավարարվի իրեն բաժին հասած երջանկությամբ և միշտ կփափագի ավելին:

 

 

Սակայն հենց դա է մարդու վեհությունը, որ նա ձգտում է բարելավել գոյը:

ԱԼԵԽՈ ԿԱՐՊԵՆՏԻԵՐ

 

 

Հովիկ Չարխչյան