Երբ խոսում են պատերազմի մասին, ես առաջին հերթին պատկերացնում եմ ոչ թե ռումբեր, ինքնաթիռներ և տանկեր, այլ սով:

Տանյա Սավիչևայի օրագիրը պատերազմի մասին իմ կարդացած ամենաազդեցիկ նյութն է, չնայած այնտեղ չկա պատերազմի մասին նույնիսկ մեկ բառ: Ողբերգականը այն է, որ այս 9 տողանոց օրագիրը իրական է՝ ոչ թե գեղարվեստական ստեղծագործություն:

12 տարեկան Տանյան իր հարազատների հետ ապրում էր Լենինգրադում: Երբ գերմանական զորքերը շրջափակեցին քաղաքը, սկսված սովից մահացան նրա բազմամարդ ընտանիքի անդամները, մնաց միայն նա ու նրա օրագիրը... Չնայած աղջկան գտան և տեղափոխեցին շրջափակված քաղաքից, բայց հյուծվածության և հիվանդության պատճանով նա էլ շուտով մահացավ:

Տանյա Սավիչևայի օրագիրը

28 декабря 1941 года. Женя умерла в 12 часов утра.
Бабушка умерла 25 января 1942-го, в 3 часа дня.
Лёка умер 17 марта в 5 часов утра.
Дядя Вася умер 13 апреля в 2 часа ночи.
Дядя Лёша 10 мая в 4 часа дня.
Мама — 13 мая в 730 утра 1942 года.
Савичевы умерли.
Умерли все.
Осталась одна Таня.

Վահե Գալստյան