Մարդկանց զգալի մասի մոտ տպավորված է այն կարծրատիպը, որ միջնադարը եղել է պատվի ու քաջության ժամանակաշրջան, երբ քաջարի ասպետները պայքարում էին գեղեցիկ օրիորդներին հաճոյանալու համար, որոնք էլ իրենց հեերթին մաքուր էին ինչպես բյուրեղը, իսկ արքաները իշխում էին՝ հիմնվոելով բացառապես արդարության ու խոհեմության վրա, բայց քչերը գիտեն միջնադարյան այնպիսի հիմար ծեսերի ու կրոնական մառազմների մասին, ինչպիսիք են ներքոնշյալները.

- Կեղտի պաշտանմունք. Եվրոպացիներին բնորոշ այս բուրումնավետ պաշտամունքը արտահայտվում էր նրանով, որ նրանք լողանում էին առավելագույնը տարին երկու անգամ։ Օրինակ՝ Իսպանիայի թագուհի Իզաբելլա Կաստիլիացին, որն ապրեց մինչև 15-րդ դարի վերջ, իր ողջ կյանք ընթացքում լոգանք է ընդունել միայն երեք անգամ՝ ծնվելիս, ամուսնանալուց հետո և առաջին ամուսնական գիշերը։ Ընդ որում, տիրակալներին ոչնչով չէին զիջում նրանց ենթակաները։

Սանասար Կարապետյան