Հիշում եմ, երբ փոքր էի ու դեռ կարդալ չգիտեի, մամաս ինձ քնելուց առաջ գրքեր էր կարդում ու ամենավառ տպավորված գրքերից մեկը Մանկական Աստվածաշունչն էր: Հիշում եմ, թե ինչպես ես՝ 4-5 տարեկան փոքրիկս, խիստ տպավորվել էի, երբ մաման կարդաց, թե ոնց ա Քրիստոսը տաճարի առջև առևտուր անող վաճառականներին մտրակում ու վտարում:

Հիշում եմ, որովհետև նկարն էլ շատ տպավորիչ էր ինձ համար այդ տարիքում, էլ չասեմ, որ 4-5 տարեկանում ջղայնացած Աստծո կոնցեպտը շատ ավելի պայծառ գույներով ես պատկերացնում, որովհետև երևակայությունդ խիստ զարգացած ա...

Ինչևէ, հիմա էլ 4-5 տարեկան չեմ՝ 27 եմ ու հիմա, էդ տաճարում առևտուր անելու փաստին առերեսվում եմ, ոչ թե գունավոր իլլյուստրացիայի տեսքով, այլ միանգամայն իրական կյանքում:

Երեկ մեծ աղմուկ բարձրացավ, երբ սկսեցին պարզվել Մշակույթի նախարարության կողմից իրականացվող բեսպրեդելի ու քաղքենիության մանրամասները ու երեկվանից հախուռն մտքեր էին այցելում ինձ: Հիմա փորձեմ ձևակերպել մի քանիսը.

- Հետաքրիր է, Հասմիկ Պողոսյանը հասկանո՞ւմ է, որ եթե ինքը ապրեր 2000 տարի առաջ, կամ հիմա Աստված իջներ Զվարթնոց, ապա իրեն էլ էր մտրակելու: Ավելի իրական եթե ձևակերպեմ, ապա գիտակցո՞ւմ է արդյոք սույն տիկինը, որ ինքը մտրակման է արժանի:

- Բոլորովին անսպասելիորեն պարզվեց, որ պատմամշակությային հուշարձանները տիկին մշակութամայրը դարձրել ա դուքյան ու «արենդով» ա տրամադրում ցանկացած վճարունակ քաղաքացու, կամ կազմակերպության և եթե մի պահ կտրվում ենք էմոցիաներից ու բարոյական եզրույթներից, ապա ինձ մի հարց է շատ հուզում. քանի՞ նման պատվերներ է ստացել մշակնախը, որքա՞ն գումար է գանձվել ու ո՞ւր են գնացել այդ գումարները: Որևիցե տվյալներ կա՞ն: Կարծում եմ, որ Մշակույթի նախարարությունում պետք է ասենք Նախագահականի վերահսկողական ծառայության կողմից մանրակրկիտ ստուգումներ իրականացվել այդ հարցի առնչությամբ:

- Ստեղծվել է իրական վտանգ, որ Զվարթնոցի տաճարը կարող են հանել UNESCO-ի կողմից պահպանվող պատմամշակութային հուշարձանների ցանկից՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով: Եթե նման բան եղավ, ո՞վ է պատասխան տալու ու ի՞նչ կերպ: Մասնավորապես՝ Հասմիկ Պողոսյանի նկատմաբ քրեական գործ կհարուցվի՞ պաշտոնական դիրքի չարաշահման, վնասարարության ու/կամ հանցավոր անփութության հատկանիշներով:
Եվ վերջապես, նամուսի մասին: Չգիտեմ, թե Հասմիկ Պողոսյանի օրգանիզմում պադոշի տեսակարար կշիռը որքան է կազմում, բայց եթե ստեղծվել է մի միջավայր, երբ ողջ հանրությունը սուր հակակրանք է տածում տվյալ պետպաշտոնյայի հանդեպ ու 0-ական վստահություն է ցուցաբերում, ապա գոնե արժանապատվության ու սրտացավության նշույլ ունեցող մարդը ինքը հրաժարական կտա: Սա ֆանտաստիկայի ժանրից, իսկ վերադառնալով ռեալիզմին, ուզում եմ հռետորական հարց ուղղել մշակութամոր վերադասներին.

Ձեր ինչի՞ն ա պետք սույն անհատին սոսնձել էդ պաշտոնին, եթե վնասից բացի, ոչ մի օգուտ չի բերում, այդ թվում նաև Ձեր իմիջային հարցերին:

Ու որ երկիմաստություններ չմնան, ինքս, որպես ՀՀ քաղաքացի, պահնաջում եմ Հասմիկ Պողոսյանի շուտափույթ հրաժարականը կամ պաշտոնանկությունը:

Կոնստանտին Տեր-Նակալյան