Հայկական սերիալները բաղկացած են' 20 % կրկնություն նախորդ սերիաից, 30 % հիշողություններ նախկին սերիաներից, 40 % գովազդ և վերջապես բաղձալի 10 % -ը' տափակություն.

Սոսկալի է երբ 21-րդ դարի հզոր պրոպագանդայի միջոց հանդիսացող լծակներից մեկը' հեռուստատեսությունը բազմաթիվ ցավոտ հարցեր բարձրացնելու, և սերնդին բարոյախրատական, գիտահանրամատչելի, հայրենասիրական, հոգևոր դաստիարակության նյութեր հրամցնելու փոխարեն ինչ է անում. Թիվին հեղեղում է սերիալներով որոնք իրենցից ոչ մի արժեք չեն ներկայացնում և արդեն նոխկալի են իրենց լճացմամբ:

Ես հասկանում եմ, որ

1) կան մի տարիքային զանգված որոնք ուշի-ուշով հետևում են հայկական որոշ թիվիների սերալնեի ընթացքին և ցավում են հերոսների համար, բայց եկեք չմոռանանք, որ երեխաներ էլ են նայում այդ վերոհիշյալ նյութերը.

2) դե գումար են աշխատում դերասանները մեղավոր չեն, բայց կարելի է չէ նորմալ սցենար գրել, ոչ թե աղբ և որակյալ արտադրանք տալ.

3) եթեր են լցնում, մի ԼՑՈՆԵՔ եթերը.

Ինչն է սարսափելին' երեք անգամ կրկնելուց չեն կշտանում ու ամեն գովազդին գովազդվում են:

Հ.Գ. ոչ բոլեր Թիվիներին է վերաբերվում:

Հ.Գ. կան Թիվիներ որոնք հետաքրքիր և արդյունավետ արտադրանք ունեն:

Աստղիկ Գևորգյան