Մարինե Պետրոսյան

Հայաստանի համար ամենաճիշտը կլիներ Եվրոպա-Ռուսաստան մրցամարտին ընդհանրապես չմասնակցելը՝ քանի դեռ Սերժ Սարգսյանը պատանյակին վայել խրոխտությամբ Եվրոասոցացման առաջամարտիկ չէր ինքնառաջադրվել, ռուսներին մեր Մաքսային միություն մտնել չմտնելը առանձնապես չէր հուզում։ Բայց Սերժը նետվեց դեպի Բրյուսել, եւ արդյունքում սեպտեմբերի 3-ին հայտվեց Մոսկվայում։ Սերժի Բրյուսել վազելով ոգեւորվածները քիչ չէին, դրանում Հայաստանի փրկությունն էին տեսնում, մտածում էին՝ ոչինչ որ Սերժը լեգիտիմ չի, ոչինչ որ երկիրը աղետի ա հասցրել, կարեւորը՝ մի կերպ հայտնվենք Եվրոպայում, հետո լավ կլինի։ Պարզվեց՝ սխալ հաշվարկ էր, պարզվեց՝ եթե նախագահդ երկրի ներսում հենարան չունի, իրան շատ հեշտ ա էս ու էն կողմ շպրտելը։ Ու փոխանակ խոստովանելու, որ սխալ են եղել, փոխանակ խոստովանելու, որ սեպտեմբերի 3-ին Մոսկվայում Հայաստանի նվաստացման մեջ, մեր Մաքսային միություն մտնելու մեջ իրանց մեղքն էլ կա, փոխանակ վերջապես ընդունելու, որ Հայաստանի դեմոկրատացումն ու զարգացումը ներքին հարց են, ներքին հարցերը լուծելով են ձեռք բերվելու, ոչ թե Արեւմուտքի չեղած օգնությամբ, Եվրոասոցացման կողմնակիցները էսօր մեծ մասամբ վերածվել են ուկրաինական մայդանի ֆանատների, իսկ Հայաստանում ներքին փոփոխությունների գործընթաց սկսելու խնդիր դրած հանրահավաքին եթե մասնակցում էլ են, մասնակցում են ընդամենը հեգնական ստատուսների նյութ քաղելու համար։