Չնայած սպասարկող անձնակազմի ջանքերին՝ հաճախորդները շարունակում են դժգոհել նրանց զազրախոսությունից, երբեմն էլ չափազանց մեծ ուշադրությունից, ինչը չի գոհացնում հաճախորդին:Ի՞նչն է այս ամենի պատճառը, ի՞նչ պետք է անել, որպեսզի հաճախորդ և գնորդ հարաբերությունները միշտ լինեն բարի և փոխադարձ հարգանքով: Այս ոլորտում աշխատելու համար արտերկրում կան հատուկ դպրեցներ,հատուկ դասընթացներ,որտեղ անգամ ապագա վաճառողները, մատուցողները անցնում է հաճախորդի հոգեբանություն,հասկանում ինչպես պետք է գրավել հաճախորդին: Իսկ ինչպիսին՞ է այն Հայաստանում:Անին արդեն երկու ամիս է ինչ աշխատում է հայաստանյան սուպերմարկետներց մեկում,բայց չի կարողանում հարմարվել աշխատանքին:
-Ամբողջ օրը ոտքի վրա եմ , վազվզում եմ, երբեմն նաև բաժին եմ կարգի բերում և դրա դիմաց ստանում եմ ընդամենը 80.000 դրամ:Այն դեպքում երբ մոտավորոպես 7.000 դրամը ամասական երթուղայինին եմ վճարում:Պաշտոնս նշված է,որպես վաճառող
–խորհրդատու , սակայն այսքան գործ անելուց և վազվզելուց հետո միանշանակ,ո՛չ խորհուրդ տալու ցանկություն կունենամ, ո՛չ էլ ժպտալու,-ասաց վաճառող խորհրդատուն: Իսկ թե ինչպես՞ է ծանոթացել աշխատանքին,ինչ՞ գիտի սպասարկման ոլորտի մասին Անին պատասխանեց,
-երկու շաբաթ անվճար աշխատել եմ,այնուհետև հանձնել փոքրիկ քննություն:Խանութի մենեջերին ծանոթացրել եմ ապրանքանիշը,խորհուրդ տվել և ճանապարհել նրան: Յուրաքանչյուր երկիր կաևորում է սպասարկաման, ոլորտը:Շատ ժամանակ մարդիկ ընտրում են այս աաշխատանքը քանի որ այն հարմարավետ է և եկամտաբեր,սակայն Հայաստանում պատկերն այլ է: Այտեղ չկա դպրոց ,որտեղ սովորեցնում են ,թե ինչպես շփվել հաճախորդի հետ: Անվճար պրակտիկան,որը պարզապես աշխատողին շահագործում է չի կարելի համարել դասընթաց,չէ որ այս տեպքում պրակտիկանտը պարզապես ապրանքանմիշի տեղն է հիշում և ոչ թե կանոնները,որոնք պետք է պահպանվի: Հոգեբանները նաև ասում են,որ այս ամենը նաև ֆինանասկան խնդիրը կարող է առաջացնել: Ցածր աշխատավարձը և «անկիրթ» պահվածքը հաճախորդի կողմից կարող է լուրջ հետևանքներ թողնել սպասարկման ոլորտում աշխատող անձի վրա: Ինչևէ ինչպես երևում դպրոցի առկայությունը և մարդկային բարեկրթությունը կարող է այս ոլորտում շատ բան փոխել:
