Դարեր շարունակ մեզ տիրել են օտարները և մեզ հետ արվել են դաժան կերպով:
Դարեր շարունակ մեզ իշխել են մեր թշնամիները, ու մեր ենթագիտակցության մեջ դաջվել է ,,իշխանությունները մեր թշնամիներն են,, կարծրատիպը:
Անկախություն ձեռք բերելով դարերի ընդմիջունից հետո հնարավորություն ընձեռվեց ձևավորել իշխանություն մեր իսկ շարքերից, մեր իսկ կողմից հարգված մարդկանցով:
Անցան ամիսներ, անցավ մեկ տարի՝ նրանք չարդարացրին մեր հույսերը: Մենք սկսեցինք տրտնջալ , դժգոհել: Բայց նրանց չէինք հայհոյում, քանի որ միասին ճանապարհ էինք անցել: Մենք ժամանակ չունեցանք մտածելու, վերլուծելու, թե ինչու այսպես եղավ, քանի որ այդ միջոցին մեր քաղաքական որոշ գործիչներ դրսից ներմուծեցին սփյուռքի գաղթօջախներում կիրառված ներկուսակցական գզվռտոցի համակարգը /առաջին նախագահը այն բնորոշեց ,բուրճհամուտյան,, տերմինով/:
Մեծ փողեր դրվեցին այդ գործի վրա ու սկսվեց իշխանություններին կոպիտ մեթոդներով վարկաբեկելը, ամենը նրանց վարքով պայմանավորելը:
Հանրությունը կամաց-կամաց վարժվեց դրան:
Իշխանութոյւնները կծկվեցին, սկսեցին աստիճանաբար կոպտությանը կոպտությամբ արձագանքել: Մի որոշ ժամանակ հետո ընդդիմություն-իշխանություն հակադրությունը դուրս եկավ նորմալ քաղաքական պայքարի տիրույթներից և վերածվեց թշնամանքի: Այս պարագայում իշխանություն զիջելը հավասարազոր էր մահվան, ու իշխողները չզիջեցին այն:
Սա բերեց թշնամանքի էլ ավելի բոցավառման: Այս ընթացքում հանրությունն էլ վարժվեց իր երկրի իշխանություններին ընկալել որպես թշնամու: Այդ թշնամանքի ահագնացմանը նպաստեց նաև ժողովրդի ենթագիտակցության մեջ նստած կարծրատիպի վերհառնումը՝ իշխողը իմ թշնամին է:
Բայց եթե դու մեկին հռչակում ես քեզ թշնամի, ապա սպասելի է, որ դիմացինն էլ հետզհետե քեզ ընկալի որպես թշնամի:
Եվ մի պահից սկսած քաղաքական պայքարը վերջնականապես վերաճեց փոխադարձ թշնամանքի ավելի ու էլ ավելի ահագնացման միջոցի, բացառելով երկխոսության թոյւլ արտահայտված հնարավորությունների իրականացումը:
Եվ այս կերպ հասանք մեր օրերին, երբ ժողովուրդն իշխանություններին ընկալում է որպես ոխերիմ թշնամու, որի հետ բանակցելը կամ երկխոսելը, անգամ բարև տալը դավաճանություն է դիտվում, մյուս կողմից էլ ժողովուրդն անկարող է ընտրություններով կամ թե ուժով հեռացնել իշխանություններին:
Իշխանություններն էլ իրենց հանդեպ դրսևորվող ագրեսիաի պատճառով իրենք ևս հետզհետե ժողովրդին ընկալում են որպես թշնամու:
Վերջաբան
---------
Ու կանգնեցրել ենք միմյանց դեմ երկու թշնամի բանակներ, որոնց միջև մարտի ելքն ակնհայտ է:
Ու փակուղում ենք ՝ արդեն քանի տարի:
Ու ճահճի մեջ ենք արդեն քանի տարի, և ժամանակի հետ պետության նավը խորտակվում է հետզհետե տիղմի մեջ:
Կունենա՞նք բավարար խոհեմություն քանդելու գորդյան այս հանգույցը:
