Արա, զոհված եմ, ավելի ստույգ'զոյված:
Էս Աբրահամյան Հովհաննեսը գլուխս ա կորցրել...
Բա մի խելոք մարդ չկա? կողքը ասի'
-Ապե~ր, երկիրդ ձեռից գնում ա:
-Ապե~ր, նախորդ դարի ուխտը կրկին եկել, չոքել է երկրիդ դռանը:
-Ապե~ր, կրկին հայտնվել եք մուրճին ու սալին արաքում:
-Ապե~ր, տիեզերքը քեզ երկրորդ «դեմք» է դրել էս մոլորյալ ազգի վրա...
-Որ դու գնաս Ուրուգվայի հրապարակում տրտինգ տաս?
-Ինչիդ? վրա ես էդպես տրտինգ տալիս... մտածում ես' մինչեւ գաս, երկիրը Պուտինը հետը հավաքած-տարած կլինի?, հրապարակ չի լինի ուրախությունդ հայտնես...
Կամ մեկը չկա?, որ ասի'
-Արգամիչ, ինչու? ես ձեռդ դնում էդ մատղաշ էրեխու գլխին:
Ձեռնադրության կարգը գիտես ինչու է արվում?:
-Ապե~ր, արվում է առ այն, որ քո ունեցած հոգու զորությունն ու ձեռբերումները փոխանցես իրեն:
-Ապե~ր, դու քո էդ ինչը փոխացեցիր ուրուգվացի էդ փոքրիկին:
Բա Ուրուգվայը մեղք չի?, զարգանում-ապրում են էլի իրենց համար:
Թող ապրեն:
