Ես քրիստոնյա եմ։ Եկեղեցի եմ գնում, մոմ վառում, Աստծու հետ եմ խոսում, ինչ–որ բան խնդրում, ինչ–որ բան՝ ցանկանում։ Բայց երբ կարդում եմ տեր կոմիտասի կամ տեր ասողիկի («տեր» բառը ու նրանց անունները հատուկ եմ փոքրատառերով գրել) կարծիքները, մտածում եմ, վայ են եկեղեցուն, որի շարքերում նման ավանակներ են «աշխատում»։ Իսկ դուք, տերտերներ կոչվածներդ, Աստծուն չեք ծառայում, այլ աշխատում եք եկեղեցում, ՓՈՂ աշխատում։
Ես քրիստոնյա եմ, հարազատ եղբայրս՝ հեթանոս։ Երբ կարդում եմ վերոհիշյալ տերտերների զառանցանքները, աբսուրդին հասնող մտքերը, հասկանում եմ, թե եղբայրս ինչու է հեթանոս դարձել։ Ձեր նման «մռաստ» ու «շոպլիկ» տերտերների պատճառով։
Ու դու՛, այ ոջիլ, բարոյական ոչ մի իրավունք չունես հայտարարես, որ հայ աթեիստները (հեթանոսներն էլ կարող են էս ցուցակի մեջ մտնել) հայ չեն։ Առաջին իսկ հայելու մեջ նայիր ու կտեսնես ոչ հայի իրական դեմքը։