Ես այդպես էլ չսովորեցի
Վերադարձս այնքան քեզնով է լեցուն, իսկ ես այնքան անիրավունք՝ քեզ ինձնով լցնելու: Արի միասին սարսափենք այն մտքից, թե այդ ինչպես եղավ, որ սխալը սխալի վրա մի դղյակ կառուցվեց, որտեղ բոլորը դժբախտ են ու անսիրելիորեն սիրված սխալ մարդկանց կողմից: Սխալները դառնահամ են, ճիշտ այն սուտ խոսքերի նման, որ եսասիրաբար փաթեթավորում ենք գունավոր դատարկության մեջ ու հանդիսավոր նվիրում ճիշտ մարդկանց: Իմ սխալների դղյակում անգամ քո սուտ բացակայությունը բազմապատկում է քո խոսքերի ճշմարտացիությունը. դու այդպես էլ չսովորեցիր ճիշտ ընտրություն կատարել: Եվ թող հրդեհ լինի մյուսների աչքերում իմ ճիշտ քայլերի գեղեցկությունից, և թող հեղեն իմ երջանկության ալիքները մյուսների երկինքներում. ես ու դու գիտենք, որ ես այդպես էլ չսովորեցի ճիշտ ընտրություն կատարել: Այն ժամանակ, երբ ես որոշեցի, որ մենքը կարող եմ բաժանել ես ու դու-ի, ես սպանեցի թե ինձ, թե քեզ, բայց մենք երկուսս էլ գիտենք, որ ես միշտ կարողացել եմ սխալը ներկայացնել որպես կատարյալ: Բայց ու՞մ: Միայն ոչ մեզ՝ ինձ ու քեզ…Իմ սխալների դղյակում իմ մռայլ ներկայությունը շաղախում է իմ ստերը գորշ մտքերի հետ, իսկ արդյունքում դու չկաս, և ես չկամ, և մենք էլ երբեք-երբեք չենք լինի:
