Աղքատը (առակ)

Մի ընչազուրկ մարդ աստծո փայտե արձան ուներ: «Այնպես արա, որ հարստանամ», — աղոթում էր նա օրնիբուն, բայց աղոթքները տեղ չէին հասնում, և նա ավելի ու ավելի էր աղքատանում:

Ի վերջո նա բարկանում է, բռնում արձանի ոտքից ու խփում գլխով պատին: Արձանիկը փշուր-փշուր է լինում, ու նրա միջից թափվում են ոսկե դրամները: Երջանիկը հավաքում է դրանք ու ասում.

- Ես քեզ երկրպագում էի, բայց դու ինձ չօգնեցիր, հարվածեցի քեզ, ինձ երջանկություն տվեցիր:

Երկինքն օգնում է նրան, ով ինքն է իրեն օգնում: