Ընտրեց' Արքմենիկ Նիկողոսյանը
***
Ես ձագ ծիծըռնիկ պիտէի,
Զօրն ըզքո տունըն մտնուի.
Ան բարձր մօյտան չարտախդ'
Ես ի հոն բուն մը շինէի.
Ոնց որ մութն մթանայր'
Ցածնայի, ծոցըտ մտնուի.
Ոնց որ լուսն լուսանայր'
Բարձրանայի բունըս մտնուի:
***
Գիշերս ես ի դուրս ելայ,
Շատ աստղունք ու բարկ լուսնկայ.
Մէկիկ մի ղարիպ կտրիճ
Դռնէ-դուռ ընկեր' կու դողայ.
Հարսնուկ մ’ Աստուծոյ սիրուն,
Իւր կղպած դուռըն կու բանայ.
-Արե´կ, որ զքեզ ծոցս առնեմ'
Մինչոր քո կապան չորանայ.
Արի´, լուկ հանցկուն գնա,
Որ ծոցուս տէրըն չիմանայ.
Թէ չէ կսպանէ զքեզ,
Արիւնով ձեռվին լուանայ:
***
Դէմ առաւօտու լուսուն
Քուն անուշ գայ ադամորդոյն.
Բարակ սիրու տէր մարդիկ
Ինքն ու իր եարն մէն ի քուն.
Զերեսն երեսին դըրեր
Ու ձեռւին ի մէջ ծըծերուն.
Ամէն չըմաժեմ մարդու
Պաք կուտամ իր շըրթըներուն:
***
Քո ծոցդ է տիրոց մարան,
Քո ծծերդ է սաղմոսարան.
Երթամ, հաբեղայ լինամ,
Գամ ես' ի քո ծոցըտ կենամ.
Անչափ այբուբեն ասեմ,
Ինչօր գրկիտ տիրանամ:
***
Կարմիր ու ճերմակ երես.
Ամ քանի՞ դուն զիս պիտի էրես.
Քանի որ մէճլիս նստիս'
Ուներովտ հետ ինձ զրուցես.
Կոճկերտ ալ արձակ այնես
Ու ճերմակ ծոցտ ցըցընես.
Կու վախեմ թողուս, ելնես,
Ու ծոցէտ մահրում մնամ ես:
***
Առնեմ, զքեզ տուն տանեմ,
Մէջ երկու ծծիս տեղ շինեմ.
Ձգեմ քեզ զէրպապ տօշկիկ,
Ղատիֆէ բարձիկն ի վերայ,
Հագնեմ զիմ դեղին շանեն,
Զիմ շար շապկեկն ի վերայ.
Դեղեմ զիմ ծով-ծով աչերն,
Զիմ կամար ուներն ի վերայ.
Ի գամ քո դիմացն կանգնիմ,
Քո քաղցած աչւին կշտանայ:
***
Քո գունովն ինձ գինի պիտէր,
Խմէի ու հարբենայի.
Քո ծոցտ' Ադամա դրախտ,
Մտնէի, խնծոր քաղէի.
Քո երկու ծըծամիջին
Պառկէի ու քուն լինէի.
Ան ժամն ես հոգի պարտի
Գրողին, լուկ թող գայ, տանի…
***
-Քո ծոցդ է ճերմակ տաճար
Քո ծըծերդ է կանթեղ ի վառ.
Երթամ ես' ժամկոչ ըլամ,
Գամ լինեմ տաճրիդ լուսարար:
-Գնա, ծո, տղա տղմար,
Չի վայլես տաճրիս լուսարար.
Երթաս, դուն խաղով լինաս,
Ու թողուս տաճարս ի խաւար:
***
Սուտ է, որ կասեն, եղբարք,
Թէ ընտանի կաքաւ չի լինի.
Մէկիկ մ’ ես երէկ տեսայ,
Յերնէկ է զիր տէրն, որ ունի.
Իր օնքն էր ղալմով քաշած,
Իր բերանն շաքրով ի լի.
Զմեռելն ալ իր գիրկն առնու,
Ի ծոցուն հանէ կենդանի:
***
Ես տղայ ու դու տըղայ,
Սիրելնուս ատենն է հիմայ.
Մջկունտ ի յաղեղ նման,
Մանի յիս քաշեմ' նայ կու գայ.
Քո ծիծտ ի խաղող նման,
Որ առեր կրծոցտ ի վերայ.
Քո ծոցտ առաւօտ նման,
Քանի յետ բանամ' լուսանայ:
***
Զինչ եղէգն ի շամպի միջին
Կու ճոճայ, այն քո անձն է.
Քո մէջկտ է բարակ ‘ւ երկան,
Եւ պօյիկտ է սալւի, րովան.
Ջուր անմահութեան կասեն,
Այն ի քո ծոցըն կու բըխէ.
Երնէկ ես անոր կու տամ,
Որ դընէ զբերանն ու խըմէ:
***
Գիշերս ես դուրս ի ելայ'
Քիչ մի լուրջ ու քիչ գինով
Իմ եարըն ինձ դէմ դիպաւ'
Ծոցն ի լի կարմիր խնձորով.
Ձեռսըս տարայ այն տըւի.
Նայ կանչեց. «Տարաւ ճըղներով».
Մանկտիք, ձեր արևն ասեմ,
Գէմ չառի ես իրմէն ճորով:
***
Եկոյ զքեզ ի ծոցս առնում,
Տեղ շինեմ կրծոցս վերայ.
Ծոցս քեզ սեղան քաշեմ,
Ծիծըս բարձ' էրեսդ ի վերայ.
Կոճկիկըս թուլկիկ կոճկեմ,
Որ հոգիտ ի ծոցիկս ելնայ:
***
Լուսին' ջրբեր ո՞վ տեսեր,
Զարեգակն ու կուժն ի յուսին.
Կերթար, ճոճկտէր վզիկն,
Կու շողէր շամամն ի ծոցին.
Էն երկու ծըծին միջին'
Մարգարտէ հատիկ մի կա' ծին,
Ով զնա պագնել կարէր'
Կու հասնէր ինքն իւր մուրատին:
***
Թուխ աչք ու թուխ ունք ունիս,
Թուխ մազեր, կուլակտ ի հոգիս.
Շալայ կաճկտուր լինիս,
Թէ չի գաս գիշերն ի մօտ իս.
Թէ գաս գիշերն ի մօտ իս'
Նայ դնեմ երեստ երեսիս.
Երեստ երեսիս դնեմ,
Որ դպնու քոյ շունչդ իմ շնչիս:
***
Հա՜յ իմ փոքրիկ շամամ,
Քո ծոցուտ ամ ե՞րբ տիրանամ.
Քո ծոցտ է ի ծով նման,
Ծովն դեղ կասեն ի ջերման.
Փոքրիկ մըրտմիկ լինամ
Ու մտնում ու ծոցդ ու լողամ.
Ծովուտ ալ ի դուրս ելնում
Ուներուդ շուքն քնանամ:
***
Իր երկու ծըծին միջին
Կար կաքաւ, կար' կարկնչելով.
Քանի ձեռքս ի նես տարի,
Նայ ի դէմ գար կարկնչելով:
Գրանիշ հանդես [01-2011]
