Իմ սեփական ջանքերի բայց անարդյունք տանջանքների համար..
Ես դողացել եմ քեզ համար.. ես դողացել եմ քեզ՝ ողորմածիս, ու քեզ՝ աններելիիս համար... ապրել եմ ցավ.. ապրել եմ սեփական մաշկիս վրա.. ամեն մի մասով փշաքաղվել եմ .. ողբացել.. անիծել.. նեղացրել ինքս ինձ ՝ քեզ չներելու համար.. քեզ՝ նսեմացնելու.. քեզ՝ չարդարացնելու.. վիրավորելու .. քեզ՝ ինձ չսիրելու համար..
Իմ սեփական ձեռքերով քեզ վեր հանելու..իմ սեփական սրտով սիրելու.. քեզ՝ Աստվածացնելու ..քեզ՝ պաշտելու .. ինքս ինձ գժվելու չափ չհասկացող ու դողացող իմ մարմնով ..ցնդած ու խելագար դարձած .. ես այնուհանդերձ պաշտում եմ քեզ.. քեզ՝ ինձ համար թանկ.. քեզ՝ միևնույն ժամանակ ատելի...
Ինքս ինձ նախանձող, բայց երկչոտ...
Երկչոտ, որ կփաղչես...
Երկչոտ, որ կդողաս...
Իմ սերը ոտնահարված..
ՈՒ ես հպարտ..
ՈՒ ես անազնիվ..
Ու ես անարդար...
Ինքս ինձ նախանձող, որ ունեմ քեզ..
Ինքս ինձ թշնամի, որ չունեմ քեզ..
այլևս...

Իմ սեփական ջանքերի բայց անարդյունք տանջանքների համար..
Իմ ձեռքերով քեզ խեղդող...
Իմ ուղեղից քեզ դուրս շպրտա՜ծ..
Քե՜զ.. ատելի՜ս..
Քո սեփական սերը տրորած ,ինքս իմ սեփական սիրով Աստվածացած...

Ե՜ս.. Ե՜ս ..Ե՜ս..
Ոտնահարած..
Քե՜զ..Քե՜զ..Քե՜զ...
դուրս շպրտա՜ծ....

Ի՜մը...Ի՜մը.. Ի՜մը...
..ՉԵՍ !!!