Առանց քեզ դիմանալ անհնար էր, սակայն դիմանում եմ, առանց քեզ ապրել անհնար էր, բայց ապրում եմ, առանց քեզ ես ոչինչ էի, բայց…բայց հիմա տե՛ս, թռչում եմ, թռչում եմ առանց քո թևերի, ես ազատ թռչում եմ և չեմ ընկնում, տեսնում ե՞ս:Ուզում եմ տեսնես այս ամենը, տեսնես որ ես առանց քեզ կարող եմ ապրել, շնչել:
Բայց գիտես ինչն է ցավալի, ինչքանել կարողանում եմ դիմանալ առանց քեզ, միևնույն է, չեմ կարողանում դադարել քեզ սիրելուց, քեզ կարոտելուց, քեզ տենչալուց, քեզ երազելուց, քեզ իմ կողքին պատկերացնելուց: Ախր առանց քեզ կարծես ես չապրեմ, կարծես չլսեմ, չշնչեմ, կարծես այս աշխարհը ինձ համար չլինի:Առանց քեզ միշտ մութ է, միշտ տխուր է:Կարծես ամեն օր դրսում անձրև տեղա:Իմ լուսաբացները առանց քեզ դարձել են սովորական լուսաբացներ:Այլևս առաջվա պես արևին չեմ սիրում, նա կարծես ինձանից նեղացած լինի:Շուրջս դատարկություն է, աչքերս այլևս ոչ-ոքի չի տեսնում, միայն տեսնում է քո անիրական պատկերը:Ես հասկանում եմ որ մենք մեզ վերադարձնել չենք կարող:Մեր աչքերն արդեն իրար հրաժեշտ են տվել:Մեր հոգիները այլևս միմյանց չեն պատկանում, հիմա նրանք օտար են:
Իսկ ինչու՞ է առաջացել ՍԵՐԸ: Շատ եմ տվել ինձ այս հարցը, սակայն չգտնելով պատասխան նորից լռել եմ, և սկսել ապրել առաջվա նման, իմ սովորական կյանքով, և հոգուս խորքում' անպատասխան:
Իմ կարծիքով սերը ստեղծվել է այն պատճառով, որ մարդկանց կյանքն ունենա արկածներ, հետաքրքիր հիշողություններ, գեղեցիկ պահեր, հետաքրքրություններ, և մարդիկ ապրեն միմյանց սիրելով:Իսկ հետո առաջանում է ԿԱՐՈՏ զգացողությունը, շատերիս համար ծանոթ, իսկ շատերիս համար էլ դեռ չբացահայտված զգացողություն:Սիրո բացակայությունից առաջացած մի զգացողություն, որը մեզ ստիպում է լացել, գոռալ, տառապել, տանջվել և այլն:
Միշտ չէ որ սերը լինում է անկեղծ, շատ դեպքերում մարդիկ խաբվում են և կարոտում իրենց սիրած էակին:
Սեր և Կարոտ, ահա այն զգացողությունները, որոնք մեզ ստիպում են անել այնպիսի քայլեր, որոնք կյանքում չէինք պատկերացնի:
