Իհարկե շատ լավ բան է << Թանգարանային գիշեր >> երևույթը, սակայն թանգարան այցելելու պրոցեսն ինձ համար սրբազան ծես է, որտեղ պետք է քիչ մարդիկ ներկա գտնվեն ու չխանգարեն իմ և արվեստագետի երկխոսությանը....
Թանգարանային գիշերը մեր շատ հայրենակիցների համար ոչնչով չի տարբերվում ապրիլի 24-ից կամ սեպտեմբերի 21-ից, կարևորը տեղ լինի գնալու ընկերներով' բարձրաձայն ծիծաղեն միմյանց հրմշտելով, հնարավորության
դեպքում էլ' արևածաղիկ կչրթեն.....
Ասածս այն է, որ արդեն համը հանում են......ու նման թոհ ու բոհի մեջ ոչինչ էլ վայելել հնարավոր չէ.....