...Այն աղջիկները, որոնք հայտնվում էին նրա կողքին, վախեցնում էին ինձ : Գեղեցիկ էին, կանացի, մուգ կարմիր բարձրակրունկներ էին կրում ու արնագույն շրթներկ օգտագործում : Քայլում էին թեթև ու սահուն , նրանց աչքերի մեջ կրակ էր վառվում...Սարսափում էի : Ինձ համար տարօրինակ էր այդ ամենը . վախենում էի նրանց հայացքից, զրնգուն, բարձր ծիծաղից : Ամենաշատը նրանց ՝ ինձ ոչնչացնող հայացքներից էի վախենում : Այդ ամենն, ինչ խոսք, գեղեցիկ էր ու գրավիչ : Սակայն կրքոտ հայացքների, քիչ հեգնական ժպիտների ու աչքերի սուր փայլի մեջ ինչ-որ վանող բան կար:
Սկզբում չէի հասկանում ՝ ինչն է : Բայց հետո հասկացա. այդ ամենը կեղծ էր : Ցանկացած չափից դուրս վստահ պահվածք ու չափից դուրս կրքոտություն իր մեջ կեղծիք է թաքցնում : Թաքցնում է այնպես, ինչպես այդ աղջիկների վառ շպարն էր թաքցնում իրենց իրական դեմքը ՝ և՛ ուղիղ, և ՛ փոխաբերական իմաստով :
Իսկ ես , հմ...
Կարմիր շրթներկ չէի օգտագործում, բարձրակրունկների վրա սահուն քայլել չգիտեի, զրնգուն ծիծաղելն ինձ համար չէր : Նման շքեղ աղջիկների հետ ինձ համեմատել չէի կարող : Եթե անկեղծ լինեմ՝ նույնիսկ չէի ուզում . անիմաստ էր . միքիչ էլ ՝ սարսափելի :
Իհարկե, ես փորձում էի նրանց նմանվել : Տանը բարձրակրունկների վրա քայլել էի սովորում, փորձում էի հմայիչ ծխել ու աչքերս փայլեցնել...Չէր ստացվում : Հինգ րոպե քայլելուց հետո ընկնում էի հատակին, մի կողմ էի նետում զզվելի ծխախոտն ու արդեն կարծում էի, որ աչքերս նրանց նման փայլեցնելու համար երևի թե պետք է աչքերս ձեթով շփեմ ու բամբակե լաթով փայլեցնեմ : Բայց ախր ես հո տիկնի՞կ չեմ...
Չէ : Իմը չէր : Մնում էր գլխիկոր համակերպվել . ես չափից դուրս հասարակ եմ : Բարձրակրունկների վրա քայլելը ևս արվեստ է : Իսկ ինձ ,աչքերս փայլեցնելու համար , միայն ձեթոտ լաթը կփրկի :
Ես ձեզ չեմ պատմի նրա մասին, որովհետև անիմաստ եմ համարում : Չափից դուրս սովորական, դասական կանոններով շարժվող հմայիչ երիտասարդ էր . բավականին ինքնասիրահարված, երբեմն գռեհիկ կատակներ անող, սուր լեզու ունեցող : Կարճ ասած՝ հիանալի գիտեր, որ գեղեցիկ է ու կարող է ցանկացած աղջկա իրենով անել : Դասական կնամոլ . ոչ մի հետաքրքիր բան : Բայց տաք սիրտ ուներ ու լավ ընկեր էր : Սիրում էր լսել ինձ՝ չնայած որ չափից դուրս ինքնասիրահարված էր ինչ-որ մեկին լսելու համար :
Ի զարմանս ինձ ՝ նրա բոլոր սիրային արկածների վերջում հայտնվում էի ես. ամեն անգամ, երբ հոգնում էր աղջիկներից , գալիս էր, ձեռքս բռնում էր ու ինձ ՝ առանց ոչ մի բառի քարշ էր տալիս փողոցներով : Ժամերով քայլում ու լռում էինք : Ես զգում էի ծխախոտի հոտը , կանացի օծանելիքի բույրը : Դրանց էր խառնվում նաև թանկարժեք խմիչքի սուր հոտը : Խմիչքի, ծխախոտի ու բարձրակրունկ գեղեցկուհիների օծանելիքների միախառնված բույրը հենց ստի հոտն էր : Այս ամենը կեղծ էր : Այս բուրմունքների խառնուրդը, որը ես զգում էի նրա հետ քայլելիս, ինքնին ստի ու կեղծիքի հետևանք էին : Քայլում ու չէի հասկանում. ի՞նչ գործ ունեմ այստեղ :
Մեր լռության նրբանցքներում երբեմն խոսակցություններ էին լինում : Մեկը հատկապես լավ է տպավորվել :
Քայլում էինք : Մի պահ կանգնեց, շրջվեց, նայեց ինձ ու ասաց.
-Լի՛լ , դու միակ մարդն ես, ով խոսելիս աչքերիս մեջ է նայում : Ու թերևս միակն ես, ով լռել գիտի...Գրողը տանի :
Բռնեց ձեռքս ու էլի սկսեց ինձ իր ետևից քարշ տալ:
Հետո ես հասկացա...
Ես վերջապես հասկացա ...
Հասկացա, որ կարևոր չեն բարձրակրունկները : Նրա համար ես անկրկնելի էի թեկուզ առանց զրնգուն ծիծաղի : Զրնգուն ծիծաղը բարձրակրունկի նման կրել է պետք . դա ինձ մոտ չէր ստացվում : Ու երբեք չէր ստացվի : Սակայն ես միակ մարդն էի, ում հետ նա կարող էր չխաղալ, չսրամտել, աչքերը չփայլեցնել և այլն : Ես միակն էի, ով նրա աչքերի մեջ նայելիս տեսնում էր ոչ թե գեղեցկադեմ երիտասարդի , այլ մարդու, ով ուղղակի բռնում է ձեռքս ու ինձ քարշ է տալիս փողոցներով : Ոչ թե ինձ հետ հավասար քայլում է, այլ հենց ձեռքս բռնում ու քարշ է տալիս :
Անկրկնելի դառնալու համար նախ պետք էր դիմացինին հարազատ լինել : Ցավոք՝ բարձրակրունկներն այստեղ անզոր էին : Ցավոք՝ աստվածուհու քայլվածքով աղջիկները դա չէին հասկանում : Ի երջանկություն՝ մենք միասին էինք լռում ու ժամերով քայլում : Նա չէր սրամտում, հաճոյախոսություններ չէր անում : Քայլում էր ու ինձ քարշ էր տալիս իր ետևից : Ոտքերս հոգնում էին, ես էլ չէի կարողանում քայլել, բայց դեմքիս թաքուն ու անկեղծ ժպիտ էր հայտնվում : Ավելի ուժեղ էի սեղմում նրա ՝ ինձ քարշ տվող ձեռքն ու հասկանում էի . անկրկնելի եմ...