Վերջին շաբաթում ադրբեջանական բանակ կոչվածի գործողությունները նման էին ավելի շատ փողոցային անփորձ գողերի գործողության' քան որևէ զինվորական կառույցի: Խուճապահար փախչելը նրանց արյան մեջ վաղուց արդեն արմատներ է տվել: Ոչինչ չի փոխվել նրանց գործողություններում սկսած իննսունական թվականներից: Նորից նրանք քանակով մի քանի անգամ գերազանցում են մեզ, նորից նրանց զինտեխնիկան ավելի նորագույն է մերից: Բայց և նորից վախկոտ աղվեսի նման երեք քայլ առաջ չեկած հարյուրը հետ գնացին: Նրանց արյան մեջ վախի զգացումը թույլ չի տալիս նրանց մտածել առաջ գնալու մասին: Ոնց տեսել և ոնց լսել ենք նույնն են մնացել նրանք: Հիմար և թույլ հրամանատարներ և վախկոտ ու անխելք ենթականեր:
Իսկ մեր տղերքը լավ են սովորել պապերից ստացած դասը' հայրենի հողը պահել հպարտ և անվախ: Դա մեր մոտ միշտ լավ է ստացվել: Միշտ էլ մի քանի քայլ առաջ ենք կանխատեսել և կասեցրել առնետ թշնամու գործողությունները: Մեր տղերքը իրենց պահում են արժանի հետնորդների պես, արժանի հետնորդներ էն տղերքին, որ ժամանակին իրենց կյանքը չխնայեցին հանուն հայրենիքի: Շնորհակալ ենք ձեզանից տղաներ, շնորհակալ ենք, որ վախի մասին մոռացած' զենքը ձեռքում պաշտպանում ենք Հայաստան աշխարհը: Դուք արժանի հետնորդներն ենք պատերազմում ընկած հերոսների:
