Ադրբեջանական հասարակությունը խուճապի ու շոկի մեջ է,զոհեր խոստանում էին ,որ հայկական կողմը շատ կունենա,իսկ իրականում հենց իրենք՝ադրբեջանի թուրքերը ունեն: Այսօր դիրքերում կանգնած առյուծ տղերքը դաստիարակվել են հաղթողի հոգեբանությամբ,հաղթող ազատամարտիկների հարևանը,կամ բարեկամը լինելով,իսկ սահմանի մյուս կողմում կանգնածները դաստիարակվել են պարտվողի և ռևանշիստի հոգեբանությամբ.ծանոթ վետերանը ինչ պատմեր?պատմեր ոնց են իրենք փախել?:

Ստեղծվում է հակասություն,թե ինչու են պարտվողների երիտասարդները այդքան ոգեվորված սոց ցանցերում և առաջին օրերին ինքնավստահ գրոհում մեր դիրքերը.նրանց ասել են,որ իրենք ոչ թե հայերից են պարտվել,այլ՝ռուսներից: Ադրբեջանական սոց կայքերում ակտիվորեն շրջանառվում է,որ իրենց դեմ ռուսներն են կռվել,դրա համար են պարտվել.դե արի սրանց բացատրի,որ մեր կողմից մատների վրա հաշված ռուս կամավորներ են եղել,որ իրենց կողմից ավելի շատ ռուս ու ուկրաինացի վարձկան է կռվել,քան մեր կողմից ռուս կամավորականներ:

Հիմա նրանց գլուխը մտցրել են,որ ռուսն է մեզ հաղթել,իսկ հիմա սահմանին հայերն են.ռուսները գնացել են,իսկ դուք հայերից ուժեղ եք,դուք ադրբեջանի անպարտելի ասքյարներն եք,սրանք հավատացել են,իրենց տրամադրել են այսքան տարի,որ իրենք ավելի ուժեղ են և ոգեվորված հարձակվում էին:Ոգեվորությունը վերացավ նրանց կողմից առաջին օրերի գրոհներից հետո,երբ հայերից մի քանի անգամ ավելի շատ կորուստներով,ջախջախվելով ետ շպրտվեցին: Նրանք շոկի մեջ էին,ախր թույլ հայերը ոնց մեզ սատկացրեցին և ետ շպրտեցին,չէ,որ էլ ռուս չկա,հայերն էին:

Նրանք սոսկումի մեջ են.գիտակցել են,որ թաթիկով անելու ժամանակն է,որ թաքնված տեսախցիկին վայել հումոր են իրոնց հետ արել,որ հայը ավելի ուժեղ է: Նրանք սկսել են իջնել երկնքից դեպի իրական գետին,իսկ նրանց ազգաբնակչությունը խուճապահար է.սուտ էր,որ իրենց ասքյարը հայից ուժեղ է:Ախր 90 ականների փախչողից ինչ հաղթող.առյուծից է առյուծ ծնվում,շնագայլից առյուծ չի ծնվի:

Տիգրան Մկրտչյան