Ո'վ պետք է աշխարհի առաջ խոսար այսօր ի պաշտպանություն եզդիների եւ այլ փոքր ազգերի, որոնց ոչնչացնում են? Իհարկե հայ ազգը, որը ճաշակել է ե'ւ եղեռնը, ե'ւ աշխարհի անտարբերությունը եւ որը, կարծես թե, ունի իր պետությունը, որպես պարգեւ տարած զրկանքների համար: Սակայն հենց պետություն հայ ազգնը չունի, ինչպես տեսնում ենք: Պարգեւը մեզ իզուր է տրված:
Եզդի մեր եղբայրներն ու քույրերը քաղաքական իմաստության ու քաղաքացիական համերաշխության դաս են մեզ տալիս այս օրերին, երբ ՀՀ նախ-ագահը հանգստանում է Սոչիի "ծանր աշխատանքից" հետո, իսկ վերջապետը ծիրան, խաղող ու կոկոս ուտելով ուղաթիռից Արցախն է "ազատագրում":
Տիգրան Խզմալյան
