9 տարի սայլակի վրա անցակացնելուց հետո զինհաշամդանդամ Արկադի Մկրտչյանը քայլեց: Քայելց Դավիթ Արսենյանի ու իր թիմի տղաների ու աղջիկնորի շնորհիվ, որոնց հետ ծանոթացա Ապրիյան պատերազմից հետո: Պարզվում է մեր տղաներից շատերը անհամեմատ լավ վիճակում կլինեին, անգամ կքայլեին, եթե ժամանակին ստանային վերականգնողական բուժում: Նշեմ որ Արկադին գլխից է վիրավորվել: Իր քայլելը հրաշք է ծնողներին, բայց ոչ բժշկության համար: Այնինչ եթե ամռանը Արմեն Մուրադյանի հետ չգնայինք մարզերով, չէինք էլ իմանա, որ նման զինվոր ունենք: Վերականգնվում է նաև վիրավոր աչքը:
