Ցանկացած ադեկվատ մարդ,ցանկացած նորմալ ազգ ու ժողովուրդ ցանկանում է խաղաղություն և պետք է աղոթի խաղաղության համար.այդ թվում և մենք՝հայերս;

Բայց,երբ պատերազմ է սկսվում,արդեն խաղաղության համար աղոթելը դառնում է անիմաստ.պետք է հաղթանակի համար աղոթել,որ խաղաղությունը մեր հաղթանակով սկսվի,իսկ այդ աղոթքը պետք է ոչ թե ծունկի իջած ասել,այլ՝կանգնած զենքը ձեռքին և այն պետք է լինի Մհերի ու Դավթի աղոթքը...Յա Մարութա Բարձրի Աստվածածին,Յա Խաչ պատերազմին,ինչ վր իմ աջ թևին ու առաջ դեպի անմահություն Սրբազան Նախնիների կողքին,կամ՝ հաղթանակ:

Տիգրան Մկրտչյան