Մեր առօրյան ծածկված է սուտ հայրենասիրության քողի տակ:
Ասենք ու՞մ է պետք երբ «հայրենասերը» վառում է թուրքիայի դրոշը, հագին ուենալով թուրքական հագուստ, այդ իսկ կերպով զարկ տալով թուրքիայի տնտեսության աճին:
Ու՞մ է պետք երբ «հայրենասերը» խոսում է ազգային արժեքների մասի պահպանման մասին, բայց միաժամանակ փորձում է նմանվել եվրոպացի ծվեն ծվեն եղած ջինսերով մարդանմաններին:
Ու՞մ է պետք երբ «հայրենասերը» խոսում է հայրենական արտադրանք ունենալու մասին , բայց խորշում է հայկականից:
Այս շարքերը կարելի է անընդհատ համալրեր նորանոր ամոթներով:
Ուրեմն եկեք ինքներս մեզ մեղադրենք , չքավորության ու ստրկության համար, քանզի այն ազգը ով որ չի գնահատում ազգայինը, նա ապագա չունի:
Գևորգ Գյուլումյան