Մեր առօրյան ծածկված է սուտ հայրենասիրության քողի տակ:


Ասենք ու՞մ է պետք երբ «հայրենասերը» վառում է թուրքիայի դրոշը, հագին ուենալով թուրքական հագուստ, այդ իսկ կերպով զարկ տալով թուրքիայի տնտեսության աճին:


Ու՞մ է պետք երբ «հայրենասերը» խոսում է ազգային արժեքների մասի պահպանման մասին, բայց միաժամանակ փորձում է նմանվել եվրոպացի ծվեն ծվեն եղած ջինսերով մարդանմաններին:


Ու՞մ է պետք երբ «հայրենասերը» խոսում է հայրենական արտադրանք ունենալու մասին , բայց խորշում է հայկականից:


Այս շարքերը կարելի է անընդհատ համալրեր նորանոր ամոթներով:


Ուրեմն եկեք ինքներս մեզ մեղադրենք , չքավորության ու ստրկության համար, քանզի այն ազգը ով որ չի գնահատում ազգայինը, նա ապագա չունի:

 

 

Գևորգ Գյուլումյան