Եթե անկեղծ եք,ինչո՞ւ եք միայն դժվար պահերին աստծուն հիշում...աստծո գոյությունը այդ ժամանակ հիշում...դուք' մեծահարուստ բոմժեր, դուք ձեր հարստությունն եք կուռք դարձրել ու նրան եք պաշտում...կմոռանայի՞ք ձեր պաշտած կուռքերին, եթե աստված ձեր կյանքը դարձներ 500 տարի, բայց ապրեյիք երջանիկ, ու նույնիսկ ձեր տարիքը' չզգայիք: ՈՒ ոչ մի նեղություն կյանքում չզգայիք...Դուք, որ ոսկին և ձեր հարստություններն եք պաշտում' Աստծո տեղ , երբ ձեզ համար որևէ դեպք կամ դժբախտություն պատահի, ո՞ւմ եք ապավինելու....մենք ձեզ չենք օրհնելու, գրողի ծոցն ենք ուղարկելու...

Օ՜, Մեծապատիվ Բոմժե՜ր, արդյո՞ք դուք մտածում եք ,թե դատաստանի օրը ո՞ւմ եք ապավինելու: Ցավալի է, բայց իրականությունն այն է, որ դժվար պայմաններում դուք միայն ու միայն' ձեր քսակն եք կանչում և միայն նա է, որ կարող է ձեզ փրկել ' ազատել դժվարություններից, օրենքներից, բանտերից...իսկ աստծո մոտ ո՞վ է ձեզ փրկելու...աստծուն ձեր փողերը պետք չեն, որտե՞ղ ես տեսել, մեռլն իր հետ փող տանի էն աշխարհ....
Չպետք է օգնենք նրան, ով իր դժվար ժամանակ հիշում է մարդկանց'ժողովուրդին' հավաքներ կազմակերպում, ամպագոռգոռ հայտարարություններ անում...հետո' վերջը չի երևում...
Օ՜, Մեծապատիվ Բոմժե՜ր...նույնիսկ դժվարությոնները չստիպեցին ձեզ' հիշել Աստծուն:
Ձեր սրտերը կարծրացան և սատանան հրապուրեց ձեզ ու տարավ դեպի անհնազանդություն....ու անկշտություն....չեք կշտանում էլի..հո զոռով չի....

էդքան ո՞նց եք ուտում.../Մ.Ս./

Մարի  Էլիզ