Երբ որևէ անձ մեկ ուրիշի «տարածքում» չի պատասխանում վերջինիս հանդիմանությանը, սակայն իր «տարածք» գալով՝ ինչ-որ պատասխան է տալիս նրան, ապա այս երևույթը ոչ թե կոչվում է արհամարհանք, այլ քաջության բացակայություն, ճիշտ այնպես, ինչպես հայոց Արշակ արքայի վարքը պարսից Շապուհ արքայի պալատում: Լռությունը կկոչվեր արհամարհանք, եթե ընդհանրապես չարձագանքվեր հանդիմանությանը. սա որպես հոգեբանական թրեյնինգ երիտհհկականներին:

 

 

Վախթանգ Սիրադեղյան