Կներեք նվաստիս, բայց հայկական անուն ազգանունով ամեն անհատ չի հայ ու ամեն անգամ հայի մասին լսելով չպիտի ոտերս թուլացնենք: Օրինակը՝ էն գերհզոր ու գրագետ էրեխեն... Ես պաշտոնապես կարամ ասեմ, որ ինքը ինձնից էնքան խելոքա, ինչքան ես՝ Շմայսից, բայց ինքը իմ համար որպես հայ հպարտանալու չի, իրանով ես ուղղակի հպարտանում եմ, որպես գրագետ բալիկ, ով բախտի քմահաճույքով հայերեն ազգանուն ունի:
Հարգելիներս, թուլացեք ու մի ոգևորվեք միանգամից, ինքը էլի հայա, բայց արյունով, իսկ մնացած ամեն ինչով ռուսա ու հերիքա մեզ հույս տալով ապրենք:
Դրսում հաջողություն հասնող հայ, գոնե մեկ անգամ պետք է նշի, որ ինքը հայա ու հպարտանա ու տենց օրինակներ շատ ունենք:
Հ.Գ. Խառը ստատուս ստացվեց, բայց դե ասելիքս երևի պարզա:
Անկախ Հայաստան
