Քաղաքականության մեջ սթափ դատողություններ անելու համար անհրաժեշտ են մի շարք կանխավարկածներ։ Այդ կանխավարկածներից դուրս որևէ դատողություն արժեք չունի։
Քաղաքական պրեզումցիաներ
1. Քաղաքականության մեջ ցանկացած մարդու պետք է վերաբերվել վատ մարդ լինելու կանխավարկածով։
2. Հավատը քաղաքական կատեգորիա չի։
3. Ցանկացած քաղաքական գործիչ կոռուպցիոներ է ըստ կանխավարկածի։
4. Ցանկացած պոպուլիստ քաղաքական գործիչ ձեզ խաբում է։
5. Ժողովրդի անունից հանդես եկող ցանկացած գործիչ խաբեբա է։
6. Մեկ անգամ հանրությանը ստողը միշտ է սուտ խոսում։
Երբ հանրության մեծամասնությունն այդ պրեզումցիաներով է շարժվում, քաղաքականությունը մտնում է ռացիոնալ դաշտ և գործիչներին սկսում են դատել ըստ կոնկրետ քայլերի ու կոնկրետ արդյունքների։
Պրիմիտիվ հանրույթները կամ սիրում են, կամ էլ ատում։ Ցանկացած սթափ միտք հակասում է սիրո կամ ատելության զգացմունքին և բնականաբար՝ հակաժողովրդական է։
Կայացած ազգերը քաղաքական գործիչների հետ հարաբերվելուց փայտը ձեռքից վայր չեն դնում։
Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից:
