Ավետիսյանների գործով դատի նախաշեմին միևնույն է, բազմաթիվ մութ անկյուններ են մնում այս պատմության մեջ, որոնք ,միայն ավելի են շատանում, հաշվի առնելով, թե որքան են սիրում լրատվամիջոցները խոսեցնել ավետիսյանների հարազատներին, ովքեր իրենց հերթին ասում են ճիշտ այն ամենըմ ինչ բխում է նրանց ունեցած տեղեկատվություն ու երևակայության միաձուլումից։
Օրինակ, նոր կարդացի, որ ինչ որ վարորդ է եղել տաքսու, ով խոստովանել է, որ Պերմյակովին երկու անգամ բերել է այդ հասցեով։ Սա միանգամայն ուշագրավ է։ Բացի դրանից, ասում են, որ Ավետիսյանները դարպասը միշտ փակել են գիշերները։ Սա էլ կարևոր տեղեկություն է, որը հերթական անգամ փաստում է, որ Պերմյակովը ամենևին պատահակնության արդյունքում չէր հայտնվել հենց Ավետիսյանների մոտ։ Հետո արդեն հարազատները սկսում են մարդա իրենց երևակայությանն ու սնահավատությանը զոռ տալ ու դրանց արգասիքները ներկայացնել, որպես ակնհայտ փաստ. ասում են, որ ակնհայտ ա, որ Պերմյակովը միայնակ չի գործել։
Ախր կներեք էլի, բայց հարազատները ի՞նչ գիտեն, մենակ ա եղել թե չէ։ Թողեք թող մասնագետները աշխատեն։ Հարևաններն էլ հոր արև երդվում էին, որ ոչ մի կրակոց չեն լսել ու արդյունքում, լիքը «վերլուծաբաններ» հայտնվեցին, որ հետևություն արեցին, որ Պերմյակովը խլացուցիչով ինքնաձիգ է ունեցել, հետևաբար նա պարզապես չէր կարող ինչ որ մութ ուժերի պատվերով չգործել։ Ու չգիտես ինչու, մեծամասնությունը չէր էլ ուզում մեկ այլ վարկած ասեր, որն առավել պարզ է, ավելի հավանական ու ամոթալի. պարզապես հարևաններն էին փոքրոգիություն արել ու չէին զանգահարել ոստիկանություն՝ լսելով կրակոցները, որովհետև մտածել էին, որ ինչ որ գողական ռազբորկաներ են կրկին, իսկ առավոտը գուժն իմանալով՝ ամոթու գյորա սկել էին ստել։
Թողեք, թող նախաքննությունն ավարտվի ու կարծում եմ, որ դատի ժամանակ կստանանք մեզ հուզող շատ հարցերի պատասխաններ։ Ի վերջո, չեմ կարծում, որ Հայաստանում, կամ էլ Ռուսաստանում ցանկանում են Պերմյակովին ազատ արձակել ու ինչ որ ծածկադմփոց անել։ Բարեկամներին էլ կարեկցելով ու ցավակցելով հանդերձ, պետք է հորդորել, որ Շերլոկ Հոլմսություն չանեն ու սպասեն դատին, որովհետև ամեն նման հայտարարությունից հետո անառողջ աժիոտաժ է սկսվում։
Գեղամ Ասլամազյան
