Եզդիները մեր հետ ուս-ուսի տված 18 թվին Սարդարապատում էին, 90-ականների սկզբին' Ղարաբաղում էին, հարկ են վճարում մեր պետությանը, ծառայում հայոց բանակում, երբեք մեզ չեն անհանգստացնում...

50 դրամի համար ամառ օրով կարելի է օրեր շարունակ հեղեղել փողոցները, բայց չի կարելի եզդիների կողքը կանգնել թեկուզ ՄԱԿ գրասենյակի առաջ' ցույցերի ժամանակ: Ով ով, բայց մենք եզդու ցավը պետք է, որ լավ հասկանանք...
Մտավորականի թիվ մեկ արժեքն ու ուղեցույցը մարդն է, բայց մտավորականի կոչմանն հավակնող մեր հայտնիներն ինչ-որ չեն երևում եզդիների կողքին...
Ափսոս, հազար ափսոս...

Միհրան Հակոբյան