Քիչ առաջ միացա էլեկրաէներգիայի սակագնի բարձրացման դեմ անցկացվող ակցիային՝ մեկ ժամով մարելով բնակարանի լույսերը:

Չնայած անկեղծ ասեմ, որ խնդրի սոցիալական կողմն ինձ ավելի քիչ է հետաքրքրում ու նաև վստահ չեմ, որ ակցիան մասսայական բնույթ է կրել:
Սակայն խնդիրն ինձ համար սկզբունքային է:
Ինձ առավելապես հուզում է երեք հարց:

Առաջին, ես կատեգորիկ չեմ ընդունում այն մոտեցումը, որ ռուսական ընկերության ոչ արդյունավետ մենենջմենթի կամ կոռումպացված կառավարման համար պետք է հատուցեն մեր քաղաքացիները:
Երկրորդ, էներգետիկ քաղաքականությունը դարձել է ռուսական կայսերականության բաղկացուցիչը, որով նվաստացվում են ՙՙխաչը պաչած՚՚ երկրներն ու նրանց քաղաքացիները:

Երրորդ, անընդունելի եմ համարում Հայաստանի իշխանության անպատասխանատվությունը, որը մի կողմից վերածվել է Ռուսաստանի էներգետիկ հսկաների ֆիլիալի, մյուս կողմից՝ չի մշակում հասարակության սոցիալական պաշտպանվածությանն ուղղված համապարփակ ծրագիր:

Սակայն տեղին եմ համարում, որպեսզի մշակվեն պայքարի ավելի արդյունավետ միջոցներ, որոնք առակայական ճնշման գործիք կլինեն թե իշխանության ու թե ռուսական ընկերության նկատմամբ:

Սուրեն Սուրենյանց