Այսօր ԱՌՆՈ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆԻ ծննդյան օրն է... Ահռելի հումորով օժտվախ անհատականություն էր նշանավոր կոմպոզիտորը, մեծագույն դաշնակահարը, ում կարելի էր դաշնամուրի Պագանինի կոչել... Երջանիկ առիթներ եմ ունեցել հանդիպելու նրա հետ հատկապես իմ մոսկովյան ուսումնառության տարիներին... ՕՕՕ Էստրադայի թատրոնում հայ փոփ երաժշտությանհամերգ էր` ,,Արարատյան հովտի մեղեդիներ,, խորագրով: Նույն ժամին ,,Ռոսիյա,, համերգային դահլիճում ընթանում էր ԲՈՆԻ ԷՄ նվագերգական համույթի համերգը: Էստրադայի թատրոնի դահլիճը լեփ-լեցուն էր: - Առնո Արուտյունովիչ, տեսնում եք, չնայած ԲՈՆԻ ԷՄ-ի ներկայությանը Մոսկվայում, Էստրադայի թատրոնի դահլիճն էլ լեփ-լեցուն է,- ասացի նրան: - Արա, դե տեսել են էստեղ էլ սևեր են ելույթ ունենում, մտածել են, թե Բոնի Էմ-ն է,- ասաց ու քահ-քահ ծիծաղեց... ՕՕՕ Նույն համերգին մի հայ երգչուհի էր մասնակցում... Անունը չասեմ, որ չվիրավորվի: Կատարեց Առո Բաբաջանյանի ,,պայծառացում,, երգը, որը նրա Ռոզա Ռմբաևային Սոպոտի գլխավոր մրցանակն էր բերել: Առնո Բաբաջանյանը մռայլվեց, կնճռոտեց առանց այն էլ կնճռոտ ճակատը: Հետո շուռ եկավ դեպի ինձ ու ասաց. - Լևոն, գնա կուլիսներ ու էդ երգչուհուն ասա, որ էլ չերգի... Համերգից հետո երգչուհին, Գեորգի Մինասյանը, ուրիշներ մոտեցան Բաբաջանյանին: - Շատ հավանեցիք, չէ", Առնո Արուտյունովիչ,- ժպտադեմ հարցրեց երգչուհին: - Հա, իհարկե, այսօր հասկացա, որ անմահ չեմ, ինձ էլ մահ կա,- ասաց Բաբաջանյանն ու հեռացավ... ՕՕՕ Արա Բաբաջանյանը հրավիրել էր ,,Անցիր կյանքի շեմով,, (Переступи порог) ֆիլմի առաջին ցուցադրությանը: Դա նրա առաջին ֆիլմն էր: Նստած էի Առնո Բաբաջանյանի դիմացի շարքում, ուղիղ կոմպոզիտորի դիմաց: Երբեմն-երբեմն շրջվում էի, հետևում, թե ինչպես է նայում ֆիլմը: Կողքին նստած կինը հրճվանքի մեջ էր, ցնծում էր, իսկ ահա Բաբաջանյանի դեմքն անշարժ էր... Ֆիլմի ցուցադրությունից հետո Արայիկը հրավիրեց Տվերսկայա փողոցի վրա գտնվող ,,Մարս,, սրճարան: Բաբաջանյանը լուռ էր, ոչինչ չէր խոսում: Իրեն բնավ նման չէր, մինչդեռ Արայիկն ուզում էր, որ հայրը գովի իրեն: Վերջապես Արայիկը չհամբերեց ու հարցրեց: - Հայրիկ, դե ինչպե"ս էի ես: - Արայիկ ջան, իմ նայած տարբերակում քո մասնակցությամբ կադրերը կրճատել էին,- ասաց Առնո Բաբաջանյանը: ՕՕՕ Զանգահարեցի Բաբաջանյանի բնակարան: Ինքը վերցրեց ընկալուչը: Բարևեցի, հրավիրեցի Սատիրայի ակադեմիական թատրոն, ուր ԳԻՏԻՍ-ի ուսանողները ներկայացնելու էին իմ ,,Լուսնահաչ,, պիեսը: - Արա դե առավոտից իրիկուն պոլիտբյուրոյի լուսնահաչն ենք լսում, հիմա էլ գամ քո գրած ,,Լուսնահաչը,, լսեմ...,- ասաց, ծիծաղեց... Բայց հրավերս չմերժեց ու եկավ թատրոն` մի ահռելի փաթեթ իր հետ բերելով: Երբ կուլիսներում բացեցինք փաթեթը, երկու շիշ կոնյակ էր, թխվածք ու մի բացիկ. ,,Խնդրում եմ խմել իմ համբերության կենացը: Առնո Բաբաջանյան,,:
