Երբ տարիներ, տասնամյակներ շարունակ ազգը ու նրա տարբեր հատվածները՝ իշխանավորն ու քաղաքացին առաջնորդվում են «կարում ա, անում ա» սկզբունքով, երբ մենք՝ ամեն մեկս մեր տեղում, մեր ձևերով մեր հարցերը լուծում ենք, ու շատ արագ ադապտացվում գոյություն ունեցող և մեր իսկ կողմից ստեղծվող իրականությանն ու խաղի կանոններին, ապա վերջում ինչու՞ կամ ումի՞ց ենք դժգոհում...
Չէ՞ որ երևի յուրաքանչյուրս տարբեր կերպ նպաստել ենք իրավիճակի նման կերպ դառնալուն... Էնպես որ, երբ մեղադրում ենք «պատկան իշխանավորին» զանցանքներում, սկզբում պետք է առնվազն բավարար ազնիվ լինենք ինքերս մեր նկատմամբ մեր արած-չարածի մասով...

Ալեն Ղևոնդյան