Համեմատենք Ռուբեն Վարդանյանի կազմակերպած «Ավրորա» մրցանակաբաշխությունը, և Ալիևի սուտի եվրոպական խաղերը՝ որը ինչ տվեց այս երկու երկրներին:
Մեր դեպքում Հայատանը լուսաբանվեց որպես հումանիտար երկիր, ուշադրության կենտրոնում կրկին ցեղասպանությունն էր, և աշխարհի աչքում Հայաստանը ընկալվեց որպես մարդկային բարձրագույն արժեքներ ներկայացնող երկիր: Ընդ որում, միջոցառումը Հայաստանի հարկատուների վրա ոչ մի լումա չնստեց: Օգտագար գործողության գործակիցը՝ շատ մեց թիվ: Եվ այս գեղեցիկ միջոցառումը կրկնվելու է ամեն տարի:
Բաքվի խաղերի դեպքում ամբողշ աշխարհին պարզ դարձավ, որ Ադրբեջանը նավթի հարստության վրա նստած բայց իրենից ոչ մի այլ արժեք չներկայացնող փուչ երկիր է, որը ղեկավարվում է կոռուպցիայի մեջ թաղված մի ինքնահավան դիկատատորի կողմից, որը իշխանությունը ժառանգել է հորից, և ունի լիքը քաղաքական հալածյալներ: Բաքուն այդ միջոցառման վրա միլիարդներ էր ծախսել: Օգտագար գործողության գործակիցը՝ զրոյից ցածր թիվ:
Սասուն Կոսիան
