Եթե հզոր ու կայացած երկիր լինեինք կասեինք․
Թքած ունենք վեհաժողովի և նրա ասածի վրա։
Վեհաժողովը անգիր գիտի Հայաստանի անցած ճանապարհը, գիտի թուրքերի վերաբերմունքոը հայերի նկատմամբ ու բանաձև է ընդունում հետևյալ կետերը նարառված։ Մեր որոշ եվրոծախվածներն էլ առավոտից երեկո փրփուրը բերաններին բարբաջում են Եվրոպայի մեր հանդեպ ունեցած այսպես կոչված բարեհաճ վերաբերմունքի մասին։
Հոդված 4. «Վեհաժողովը դատապարտում է Հայաստանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի և Ադրբեջանի հարակից այլ տարածքների բռնազավթումը…»;
Հոդված 7.1. Վեհաժողովը խնդրում է «Հայկական ուժերի անհապաղ դուրսբերում նշված տարածաշրջանից»;

Հոդված 7.2 «Հայկական իշխանությունները պետք է դադարեն օգտագործել ջրային պաշարները որպես քաղաքական ազդեցության գործիք, կամ որպես հակամարտության կողմերից մեկի օգտին օգտագործվող հարկադրանքի միջոց»;
Հոդված 8. «Վեհաժողովը խստորեն դատապարտում է ԵԽԽՎ-ում հայկական պատվիրակությանը և Հայաստանի իշխանություններին՝ համագործակցության բացակայության համար: Վեհաժողովը համարում է, որ նման վարքագիծը անհամատեղելի է ԵԽ լիարժեք անդամ պետության ստանձնած պարտականություններին և պարտավորություններին: Վեհաժողովը կուսումնասիրի, թե ինչպիսի միջոցներ են պետք ձեռնարկել, եթե առաջանան այս և նման դեպքեր…»:

Համլետ Աբրահամյան