Մեր ժամանակը չի կարող մեծ բանաստեղծ ծնել, քանի որ այն նրա համար կնոջ նման երկար և տևական ժամանակով չի կարող ցավ քաշել, ուժ տալ և ծննդաբերել: Ժամանակակից բանաստեղծն այժմ ծնվում է կեսարյան հատումով: Նա ճչում է, աղաղակում, Գինզբերգի պես «ոռնում», ակտիվ դեսուդեն է նետվում, անգամ փնովում, դատափետում կամ փառաբանում (նա դա կոչում է քաղաքացիություն), սակայն իսկույն զգում ես, նրան լույս աշխարհ է բերել ոչ թե ժամանակը, այլ ինչ-որ ծրագիր կամ միտում:
ՀԱԿՈԲ ՄՈՎՍԵՍ
«Գրառումներ» գրքից
Հովիկ Չարխչյան