Թուրանական աշխարհի գլխին սև ամպեր են կուտակվում: ԱՄՆ-ն արդեն հասկացել է,որ թուրքի պարանին ցախ դնելու չի և ակնհայտ է,որ այլևս խաղադրույք չի կատարում Մերձավոր Արևելքում Թուրքիայի վրա և որպես իր հենարան և դաշնակից քրդերին է դիտարկում: Միևնույն ժամանակ Ռուսաստաննը նույնպես հասկանում է,որ թյուրքը վստահելի դաշնակից չի և Ղազախստանի նախագահին նուրբ ակնարկներով դա հասկացնել է տալիս: Մնում է նորաթուխ կովկասյան թաթար -թյուրքերին էլ իրենց տեղը ցույց տան,ասեն,որ ինչքան էլ իրենք նավթ ունենան և ժամանակավոր շահից ելնելով հետները առևտուր անեն և սեթևեթեն,միևնույնն է նրանց չեն դիտարկում,որպես վստահելի դաշնակից և վաղ թե ուշ ուղարկելու են գրողի ծոցը: Բոլորն էլ գիտակցում են,որ թուրքին պետք է օգտագործել,բայց չվստահել.նրանց գեների մեջ կա դավաճանի հատկությունը,ուժի առաջ խոնարհվելու ունակությունը,բայց ,երբ ուժը պատի ներքևից հարվածելու հատկությունը: Իզու չէ,որ արաբական ասացվածքը.այն ձեռքը,որ չես կարողանում կտրել,համբուրիր և դիր գլխիդ,թուրքերի սիրելի կարգախոսն է; Աշխարհը խելքի է գալիս:
Տիգրան Մկրտչյան
