Փառքը, երեկ միայն ես ճանաչեցի այն' անառարկելի է, և ինձ համար բոլորովին միևնույն է, եթե այդպես կոչվեմ որևէ մեկի կողմից: Հարյուր ազդագրեր, ձուլվելով չգնահատված ոսկուն (տառի դավաճանություն), փախան ասես քաղաքի բոլոր ծայրամասերը, աչքերս հորիզոնի բարձրությամբ, գնացքի մեկնումի հետ, ռելսի վրա քարշ գալով, մինչև ինքնափոփվելն անմեկնելի հպարտության մեջ, որ ներշնչում է իր ապդթեզի մեջ գտնվող անտառի մերձավորությունը:
Պահի հուզվածությանը խիստ անհարիր մի գոռոց աղավաղեց ծանոթ անունը' Ֆոնտենբլո' ծավալելով տարաժամ անհետացող կատարների շարունակությունը, այնպես որ ես մտածեցի փշրելով խցիկի ապակին' բռունցքով սեղմել նաև միտքը կտրողի կոկորդը' լռիր: Քո անտարբեր հաչոցով այստեղ մի հրապարակիր միտքս սողոսկած ստվերը' ոգեշունչ ու հավասար քամուց բախվող վագոնների դռների արանքներում, ամեն տեղ ցցված զբոսաշրջիկների ներկայությամբ: Փարթամ անտառների խաբուսիկ անդորրը շրջակայքում սփռում է մի արտասովոր պատրանքային վիճակ' դե, ինչ կասես, այս ուղևորները հանուն քո կայարանի այսօր թողել են մայրաքաղաքը, ով դու օրինավոր ծառայող, ճղճղան' պարտքի բերումով, և ես, որ հեռու եմ բնության և պետության միատեղ առատաշնորհությամբ բոլորին հասանելիք արբեցումին տիրանալուց, քեզանից ես ակնկալում եմ միմիայն մի լռություն' քաղաքային պատվիրակությունից ինձ մեկուսացնելու ժամանակի տևողությամբ, այնտեղ' դեպի զմայլահար ընդարմացումը սաղարթների' անշարժացած, որպեսզի մի աղետ շուտով նրանց ցրիվ չտա օդում, ահա ոտնձգություն չանելով քո անաչառության հանդեպ, վերցրու այս դրամը:
Համազգեստավոր մեկն ինձ տանում է մի պատնեշի ետև. շլացող մետաղի փոխարեն ես լռելյայն մեկնում եմ իմ տոմսը:
Սակայն, այո, հնազանդ' տեսնելու միայն ոտնահետքերից զերծ տարածվող ասֆալտը, որովհետև ես դեռևս կարող եմ լոկ այս պերճաշուք, բացառիկ հոկտեմբերին պատկերացնել միլիոնավոր գոյություններ' աստիճանավորելով իրենց դատարկությունը որպես մի վիթխարի, մայրաքաղաքային միապաղաղություն, որից այստեղ' մշուշի մեջ մի սուլոցով ջնջվելու է տագնապը: Ինձ նման ոչ մի գաղտագողի փախստական չէր զգա, որ սա դառն ու լուսավոր հեկեկանքների տարի է, մտքի բազում անորոշ ծածանումներ, որոնք ամայացնում են պատահականությունները ճյուղերի նման, այնպիսի սարսուռ, որը ստիպում է խորհել երկնքի ներքո մի աշնան մասին:
Ոչ ոք, և կասկածի թևերը պարզած, ինչպես մեկը, որ թաքուն շքեղության մի բախտավիճակ ունի' չափազանց թանկարժեք հաղթավար, որ երևա, բայց միանգամից չնետվելով անմահ կոճղերի այդ ցերեկային արթնության մեջ, որոնք գերմարդկային գոռոզություններ են թափում մեկի վրա (արդ, պետք չէ հավաստել դրանց վավերականությունը), ոչ էլ անցնելով սեմը, որտեղ գերագույն զգուշավորությամբ ձողաջահերը վատնում են իրենց փայլին նախորդող բոլոր երազանքները' ամպերում ծիրանագույն անդրադարձելով արքայական ինքնակոչի համընդհանուր օծումը, որին միայն գալը կմնար. ես սպասեցի, որ լինեմ նա, որ դանդաղ, իր սովորական շարժումը վերսկսած, ինչ-որ մաս տանելով աշխարհից' իր չափսերով մանկական ցնորքի վերածվեր գնացքը, որն ինձ այդտեղ մենակ է իջեցրել:Փառքը, երեկ միայն ես ճանաչեցի այն' անառարկելի է, և ինձ համար բոլորովին միևնույն է, եթե այդպես կոչվեմ որևէ մեկի կողմից: Հարյուր ազդագրեր, ձուլվելով չգնահատված ոսկուն (տառի դավաճանություն), փախան ասես քաղաքի բոլոր ծայրամասերը, աչքերս հորիզոնի բարձրությամբ, գնացքի մեկնումի հետ, ռելսի վրա քարշ գալով, մինչև ինքնափոփվելն անմեկնելի հպարտության մեջ, որ ներշնչում է իր ապդթեզի մեջ գտնվող անտառի մերձավորությունը:
Պահի հուզվածությանը խիստ անհարիր մի գոռոց աղավաղեց ծանոթ անունը' Ֆոնտենբլո' ծավալելով տարաժամ անհետացող կատարների շարունակությունը, այնպես որ ես մտածեցի փշրելով խցիկի ապակին' բռունցքով սեղմել նաև միտքը կտրողի կոկորդը' լռիր: Քո անտարբեր հաչոցով այստեղ մի հրապարակիր միտքս սողոսկած ստվերը' ոգեշունչ ու հավասար քամուց բախվող վագոնների դռների արանքներում, ամեն տեղ ցցված զբոսաշրջիկների ներկայությամբ: Փարթամ անտառների խաբուսիկ անդորրը շրջակայքում սփռում է մի արտասովոր պատրանքային վիճակ' դե, ինչ կասես, այս ուղևորները հանուն քո կայարանի այսօր թողել են մայրաքաղաքը, ով դու օրինավոր ծառայող, ճղճղան' պարտքի բերումով, և ես, որ հեռու եմ բնության և պետության միատեղ առատաշնորհությամբ բոլորին հասանելիք արբեցումին տիրանալուց, քեզանից ես ակնկալում եմ միմիայն մի լռություն' քաղաքային պատվիրակությունից ինձ մեկուսացնելու ժամանակի տևողությամբ, այնտեղ' դեպի զմայլահար ընդարմացումը սաղարթների' անշարժացած, որպեսզի մի աղետ շուտով նրանց ցրիվ չտա օդում, ահա ոտնձգություն չանելով քո անաչառության հանդեպ, վերցրու այս դրամը:
Համազգեստավոր մեկն ինձ տանում է մի պատնեշի ետև. շլացող մետաղի փոխարեն ես լռելյայն մեկնում եմ իմ տոմսը:
Սակայն, այո, հնազանդ' տեսնելու միայն ոտնահետքերից զերծ տարածվող ասֆալտը, որովհետև ես դեռևս կարող եմ լոկ այս պերճաշուք, բացառիկ հոկտեմբերին պատկերացնել միլիոնավոր գոյություններ' աստիճանավորելով իրենց դատարկությունը որպես մի վիթխարի, մայրաքաղաքային միապաղաղություն, որից այստեղ' մշուշի մեջ մի սուլոցով ջնջվելու է տագնապը: Ինձ նման ոչ մի գաղտագողի փախստական չէր զգա, որ սա դառն ու լուսավոր հեկեկանքների տարի է, մտքի բազում անորոշ ծածանումներ, որոնք ամայացնում են պատահականությունները ճյուղերի նման, այնպիսի սարսուռ, որը ստիպում է խորհել երկնքի ներքո մի աշնան մասին:
Ոչ ոք, և կասկածի թևերը պարզած, ինչպես մեկը, որ թաքուն շքեղության մի բախտավիճակ ունի' չափազանց թանկարժեք հաղթավար, որ երևա, բայց միանգամից չնետվելով անմահ կոճղերի այդ ցերեկային արթնության մեջ, որոնք գերմարդկային գոռոզություններ են թափում մեկի վրա (արդ, պետք չէ հավաստել դրանց վավերականությունը), ոչ էլ անցնելով սեմը, որտեղ գերագույն զգուշավորությամբ ձողաջահերը վատնում են իրենց փայլին նախորդող բոլոր երազանքները' ամպերում ծիրանագույն անդրադարձելով արքայական ինքնակոչի համընդհանուր օծումը, որին միայն գալը կմնար. ես սպասեցի, որ լինեմ նա, որ դանդաղ, իր սովորական շարժումը վերսկսած, ինչ-որ մաս տանելով աշխարհից' իր չափսերով մանկական ցնորքի վերածվեր գնացքը, որն ինձ այդտեղ մենակ է իջեցրել:
