Անասունի պես ապրում ենք, Լևոն Խեչոյանի պես տեսակը պայքար ու կռիվ է տալիս, իսկ մեր անտարբերությունը նորմ է դառնում։
Ու ես ինձ մեղավոր եմ զգում՝ արժեք չգնահատողի թերությունս շտկված տեսնելու ցանկությամբ…