Հարկային դաշտում առկա ստվերը դարձել է նախագահի թեկնածուների նախընտրական քարոզարշավների հիմնական մեխերից մեկը: Գրեթե բոլոր թեկնածուներն իրենց հավանական ու անհավանական ծրագրերի իրականացման համար մատնանշում են ստվերային դաշտը, մոռանալով, որ ստվերային դաշտ մտնում են ոչ միայն իրանց կողմից նշվող որոշ օլիգարխներ, ովքեր պետական բյուջեի ձևավորման հարցում աղքատիկ ներդրում ունեն, այլ շատ մեծ ու փոքր գործարարներ, որոնց անունը նույնիսկ հայտնի չէ հասարակության լայն շրջանակներին:
Չնայած հանուն արդարության պետք է ընդգծել, որ ՊԵԿ-ն ինքն ամեն ինչ անում է, որ գործարարներն իրեն խաբեն, քանի որ այդ կառույցն ավելի շատ հայտնի է որպես ռեկետչիկ, քան հարկային նորմալ միջավայր ապահովող կառույց:
Այն, որ Պետական եկամուտների կոմիտեն ամենաարդունավետ մեխանիզմները չի ստեղծել հարկային դաշտում բնականոն գործունեություն իրականացնելու համար, բոլորին է հայտնի, այն, որ հարկային տեսչության կամ կենտրոնական կոմիտեի մեծ թվով ղեկավարներ Աբրամովիչին վայել կյանքով են ապրում, դա էլ է տեսանելի: Սակայն համարել, որ այդ ստվերային դաշտի կրճատմամբ հնարավոր է թոշակները կրկնապատկել, քաղծառայողների աշխատավարձը եռապատկել, բանակը մի քանի տարվա մեջ դարձնել պրոֆեսիոնալ ու ապահովել գերժամանակակից տեխնիկայով, խիստ չափազանցված է:
Իհարկե հասկանալի է, որ ընտրություններից առաջ թեկնածուների երևակայությունը չափ ու սահման չի ճանաչում և խոստումներն ու գլուխգովանությունը գերիշխում են, սակայն թեկնածուները պարտավոր են չկորցնել իրականության զգացումը: Մյուս կողմից, հասարակությունը, կարծես թե, իմունիտետ է ձեռք բերել և սկսել է խոստումներին միայն ժպիտով է վերաբերվել:
