Ամբողջ համացանցը էլի Ռուբեն Հախվերդյանի հարցն է քննարկում: Մեր հարգարժան երգահան-երգիչը նախկինում հարում էր ՀՅԴ-ին, հետո՝ ՙՙԺառանգությանը՚՚ բարեւեց, հիմա էլ ՙՙսիրախաղեր ՚՚ է սկսել ԲՀԿ-ի հետ...
Չնայած երեւույթը տգեղ է, մեղմ ասած սիրուն չի, սակայն դա չէ խնդիրը: Ինձ զարմացնում, զայրացնում է մեկնաբանություններն այդ կապակցությամբ: ՙՙԻնքը մեր Ռուբենն է, ինքը մեր Հախվերդյանն է, իրեն ամեն ինչ կարելի է՚՚: Ինչու?, ինչու է կարելի?...
Եթե Հախվերդյանն է, ժողովուրդ, ուրեմն կարելի է?...
Բայց հե՛նց իրեն չի կարելի, հե՛նց նման մարդիկ պետք է օրինակ ծառայեն մեզ՝ բոլորիս, հասարակ մահկանացուներիս... Եթե օրենքը բոլորի համար է, ապա բարոյականությունը, վարվեցողության կանոնները, սկզբունքայնությունը, անկաշառությունն ու հավատարմությունն էլ է բոլորի համար՝ տաղանդավոր, թե՛ անտաղանդ...