Որոշ ժամանակ առաջ, երբ մեկ առանձին վերցրած ընտանիքում ամուսինը սպանել էր կնոջը (ինչը իհարկե անընդունելի է և դատապարտելի), Հայաստանի Հանրապետության ողջ հասարակական սեկտորը ամիսներ խոսում էր միայն այդ դեպքի մասին։ Է՜լ սեմինարներ, է՜լ օրենքների նախագծեր, է՜լ դատապարտելու հայտարարություններ։ Քիչ էր մնում ամբողջ աշխարհով հայտարարեին, որ հայ տղամարդիկ բոլորն էլ մարդասպան են և բոլոր հայ ընտանիքներում տիրում է բռնություն։
Եվ այս ամենը միայն հանուն փողի, միայն հանուն մեկ դրամաշնորհ ավել ստանալուն։
Իսկ այսօր, երբ տասնյակ հազարավոր հայ մարդիկ մնացել են անտուն, երբ հազարավոր հայ ընտանիքներ կորցրել են իրենց զավակներին, երբ հազարին մոտ ընտանիքներ չեն էլ հասկանում իրենց երեխան ողջ է, թե՞ մահացել է, երբ հարյուրին մոտ ընտանիքների զավակներ գտնվում են գերության մեջ, ԴՈՒՔ ԼՈՒՌ ԵՔ...
Այո, դուք լուռ եք, քանզի փողի հոտ չեք առնում, դուք լուռ եք, քանզի ձեր համար ոչ թե հայն է արժեք, այլ այն հայը որի վրա կարելի է գումար վաստակել։
Զզվում եմ ձեր' Լյուսի տեսակից, ու խոսք եմ տալի, որ շատ շուտով կանեմ ամեն հնարավորն, որ ձեր նմաններն ոչ թե այլ երկրներից գրանտեր ստանան, այլ բերդերում փթեն' հակահայկական գործունեության համար։