Հաղորդավար Պետրոս Ղազարյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրառում է կատարել․

Պատերազմ, թե խաղաղություն դիլեման այս փուլում լուծվեց, բայց լրջանալու պահը չի գալիս։
2010 ականներից ռազմական ուժերի բալանսը տարածաշրջանում սկսեց ինտենսիվ փոխվել։
Ադրբեջանը միլիարդավոր դոլարների զենք սկսեց գնել և իր ողջ ռազմավարությունը կառուցել ապագա պատերազմի տեսլականի վրա։
Թուրքիան իր քաղաքականությունը առավել ինտենսիվ թեքեց դեպի տարածաշրջան և հռետորաբանությունն առավել կոշտացրեց։
Հայաստանը ցավոք ոչ մի ադեկվատ պատասխան չգտավ։Եվ խնդիրը այն չէր, որ Հայաստանում կար կոռուպցիա,կեղծված ընտրություններ և փտած,անկենսունակ հանակարգեր։Մեծ իմաստով խնդիրն այն էր ,որ մեր էլիտան չգիտակցեց էքզիստենցիալ վտանգի ռեալությունը և ահագնությունը։Մեր պրիմիտիվիզմը և մտածելակերպի իներցիան վտանգը չեզոքացրին'90 ականների պատերազմի հաղթական ճշմարտություններով և Ռուսաստանը ամեն ինչ կարա ինքնախաբեությունով։
Մի պահ նոյնիսկ եթե երեևակայենք ,որ Հանրապետական կուսակցությունը վերջ դներ կոռուպցիային և կառուցեր ժամանակակից Հայաստան ,միևնույն է ուժերի բալանսը հնարավոր չէր վերականգնել։Խաղի մեջ էր մտել հսկայական և գերժամանակակից ռազմական պոտենցիալով, ագրեսիվ Թուքիան։Եվ եթե Ադրբեջանի նավթադոլլարների մենք կարող էինք ինչ որ բաներ հակադրել ,ապա Թուրք Ադրբեջանա Իսրայելական դաշինքի դեմ մենք օբյեկտիվորեն սեփական 'ամենաօպտիմալ ուժերով դիմակայելու և բալանսը վերականգնելու շանսեր չունեինք։
Նախկինների մեղքը կոռուպցիան և իշխանատենչությունը չէր։Նրանք մտածելակերպի իներցիայով չկարողացան գիտակցել վտանգը և չձեռնարկեցին որևէ արմատական քայլ այդ վտանգը ձևակերպելու և դեմն առնելու համար։Ժամանակի ընդդիմությունը նույնպես շատ չէր տարբերվում այս առումով 'չհաշված Տեր Պետրոսյանը։
Ես բնավ ցանկություն չունեմ մեղքը ՀՀԿ ի վրա բարդելու, խնդրում եմ գրածներս հասկանալ միայն մեր քաղաքական մտքի դեգրադացման կոնտեքստում։
Հեղափոխությունից հետո
Սարսափելի զարմանալու փաստ է ,որ նորանշանակ ԳՇ պետ Օնիկ Գասպարյանը պաշտոնավարման գրեթե առաջին օրերից սկսում է տարբեր ինստիտուտներում բառիս բուն իմաստով աղաղակել վերը շարադրված իրողությունները'Թուրքիայի խաղի մեջ մտնելը,նրա բնույթն ու պոտենցիալը և հնարավոր պատերազմի ռազմաքաղաքական հետևանքները։Հայաստանը շանս չուներ ՆԱՏՕ ական ամենահզոր բանակի ,ռեսուրսների և Ադրբեջանական զինուժի դաշինքին դիմակայելու շանսեր։Մանավանդ երբ մեր հնարավոր դաշնակիցը անթաքույց բարձրաձայնում էր իր գրեթե չեզոք դիրքորոշման մասին։
Ցավոք և ի ողբերգություն մեզ,նոր քաղաքական թիմը չգիտակցեց վտանգի խորությունը։Ավելին 'ընդդիմությունը և իշխանությունը իրար մեղադրում էին հող հանձնելու մտադրության մեջ։Այդ կործանարար ,անպտուղ դիսկուրսը ,որի վրա ծախսվում էին ահռելի ռեսուրսներ 'շանս չթողեց Օնիկ Գասպարյանի մատնանշած վտանգները հանրայնացնել,դարձնել քաղաքական դիսկուրս և արագ լուծումներ գտնել։
Ցավոք այդ մտածելակերպը շարունակվեց նաև պատերազմի ընթացքում։Պատերազմից մի քանի օր անց նույն Օնիկ Գասպարյանը ներկայացնում է իր կարծիքը իրերի դրության մասին։Ոչ իշխանությունը ոչ ընդդիմությունը ,որ տեղեկացված էր իրերի դրության մասին'գործնական ոչինչ չարեցին։ Ոչ նրանց ,ոչ մյուսների հայրենասիրության վրա ես չեմ կասկածում։Ինչպես և չեմ կասկածում նրանց քաղաքական մտքի սնանկության վրա։
Այն, որ մեր բանակը դիմացավ 44 օր և ըստ էության միակ կառույցն էր ,որ իրատեսական գնահատականներ էր տալիս իրավիճակին 'խոսում է բանակի բարձր որակները մասին 'անկախ պատերազմի արդյունքից։Մեր ռազմական ուժերը իրոք ֆանտաստիկ համառություն դրսևորեցին։
Իմ խորին համոզմամբ, թուրքական ալիանսը առանց Շուշին վերցնելու ոչ մի հրադադարի չէր համաձայնի։Դա հիմարություն կլիներ։Ես ,անկեղծ ասած,զարմանում եմ ,թե ինչու նրանք չվերցրին Ստեփանակերտը։Եվ վստահ եմ ,ժամանակի մեջ շատ կզղջան դրա համար։
Ինչ անել
Քաղաքական դերակատարները պետք է գտնեն մի քանի հարցերի պատասխաններ
1 եթե Հայաստանը հաղթահարի այս ճգնաժամը և սկսի դինամիկ և թռիչքային զարգանալ'կարող է սեփական պոտենցիալով լուծել էքզիստենցիալ անվտանգության հարցերը
2 եթե այո,որոնք են դրա հիմքերը։Եթե ոչ 'ինչպես փակել անվտանգության բացը։Որ երկիը կամ դաշինքը կարող է լուծել նման հարցը։
3 ինչ հարաբերություններ ենք կառուցելու Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ։
Եթե այս հարցերի պատասխանները չկան ։Նշանակում է չկա բավարար լրջություն 'իրավիճակը և մարտահրավերները գիտակցելու համար։
ՑԱՎՈՔ ես նման դիսկուրս չեմ տեսնում։Դիսկուրս լայն քաղաքական, հասարակական, համահայկական մասշտաբով։
Մնացածը անպտուղ կռիվա ,մազոխիզմ։
Պատերազմ և խաղաղություն հարցը լուծվեց,իսկ լրջացող չկա։