Փաստորեն ՀՀ ղեկավարի աթոռին է նստել մի մարդ, ով մեկ րոպե լռությամբ հարգում է (գոնե 1998թ. հարգել է) խորհրդային տանկերի շղթաների տակ մնացած ադրբեջանցիների հիշատակը:
Կասկածից վեր է, որ վարչապետը հստակ գիտի այդ «անմեղ» ադրբեջանցիների ով լինելը: Իսկ, եթե, ինչ-որ դիպվածով մոռացել է' հիշեցնեմ, որ դրանք այն մարդիկ էին, ովքեր տեղի հայ բնակչության հանդեպ իրակացրել են դաժան սպանդ, խոշտանգում, ծեծուջարդ, բռնաբարություն ու թալան: Ավելին' նա կարծում է, որ հայերն ու ադրբեջանցիները բախտակից ժողովուրդներ են, հասկանու՞մ եք, բախտակից ժողովուրդներ:
Այս հոդվածը խոսում է այն մասին, որ Նիկոլ Փաշինյանը, դեռև ընդդիմադիր ժամանակ, հայրենասիրությամբ, մեղմ ասած, չի փայլել. նա ցավում է հայերին սպանդի ենթարկած ադրբեջանցիների մահվան համար:
Հետաքրքիր է, իսկ Արցախյան ազատամարտի տարիներին զոհված ադրբեջանցիների համար վարչապետը չի՞ ցավում կամ նրանց հիշատակը երբևէ չի՞ հարգել: Անկեղծ լինեմ' արդեն չեմ զարմանա:
Որպես վերջաբան' թուրքի հավաքական կերպարն անմեղ չի լինում:
Գևորգ Գյուլումյանի ֆեյսբուքյան էջից:
