Իմ մտածող ընկերներից մեկի մտքերից մի հատված. «Հայկական թավշյա հեղափոխությունը չի կարող ունենալ իր «Լենինը», այլ խոսքով՝ տրանսֆորմացվել դիկտատուրայի, որտեղ առաջնորդի դարձվածքները, խոսքերը մասսայաբար պարտադրվում են հասարակությանը։
Նման մոտեցումը հաստատապես հակոտնյա է մեր հեղափոխության օրակարգին, արժեհամակարգին, որի առանցքում անհատն է՝ իր նախաձեռնողականությամբ, տաղանդով»:
Եվ դրան իմ պատասխանը. «Մենք վաղուց արդեն այդ «փոսում» ենք, ընդամենը պետք է քաջություն ունենալ դա խոստովանելու համար:
Եվ դա ասում եմ ոչ միայն քեզ, այլ բոլոր նրանց, ովքեր չեն տեսնում կամ չեն ցանկանում տեսնել իրականությունը, քանի որ այն շղարշված է հեղափոխություն-հակահեղափոխություն խաղով և պոպուլիստական կարգախոսներով:
Հեղափոխության առանցքում իսկապես նախաձեռնող անհատն էր, բայց միայն Սերժին մերժելու փուլում, իսկ դրանից հետո այդ անհատը տրանսֆորմացվեց կռապաշտի, որը բացարձակ ցանկություն և ես կավելացնեի՝ նաև քաջություն չունի հանելու վարդագույն ակնոցը»:
Վախթանգ Սիրադեղյանի ֆեյսբուքյան էջից:
