Եթե ժողովրդավարության ու հեղափոխության հաղթանակ է համարվում այն, որ Աբովյանում քաղաքապետ է ընտրվել ոչ իշխանական թեկնածուն, ապա այդ տրամաբանությամբ մեզ մոտ է՛լ ավելի ժողովրդավարական համակարգ ու նույնիսկ հեղափոխական մթնոլորտ է եղել մինչև 2018-ի հեղափոխությունը, քանզի նույն ոչ իշխանական թեկնածուն նույն քաղաքում քաղաքապետ է ընտրվել նախկին իշխանությունների օրոք, ընդ որում՝ ընտրվել է ոչ թե որպես գործող քաղաքապետ, այլ, այսպես ասած, դրսից։ Իսկ հիմա գործող քաղաքապետը վերընտրվել է, ինչը միշտ ավելի հեշտ է լինում, քան դրսից իշխանություն վերցնելը։

Այնպես որ, մեր հեղափոխականները պետք է այլ բանաձև հորինեն՝ որպես իրենց բացառիկության և մոլի ժողովրդավար լինելու ապացույց։

Սրտի մխիթարանքի հազար ու մի այլ ձևեր կան։