Կողքս երկու ընկեր են զրուցում: Մեկը մյուսին ասում ա «ապեր հիշում ես չէ, որ մեկը ուզում էր գործիս մեջ փող դներ օրթախ դառնար: Եկավ, հանդիպեցի: Հենց տեսա, ջոգեցի, որ էսի լուրջ չի, հագածին նայեցի, վզին քցած բարակ ցեփին, բռնած Սամսունգ հեռախոսին, սկի ժամ չուներ կապած…»:
Նայեցի իմ հագած ոչ բրենդային շորերին, ձեռքիս Սամսունգ հեռախոսին, հայացքս անցկացրեցի ձեռքիս ժամացույցի հատվածով, որը ավաղ դատարկ էր ու վերջին հույսս չկորցնելով ձեռքս զգույշ տարա դեպի վիզս ու որ պարզվեց ոսկե շղթա ընդհանրապես չունեմ, հասկացա, որ ինձ երբեք բախտ չի վիճակվի “օրթախ” լինել կողքս կանգնած հաստ ոսկե շղթա ունեցող երիտասարդի հետ
