Կարեն Անտաշյանի գրառումը.

«Թումանյանն էնքան շատ է, որ ավելի շուտ մենք ենք իր մեջ և ոչ թե ինքը` մեր )) Մենք Թումանյանի անցած ճամփեքն ենք, հաղթահարված ինքնությունները, վախերը, վատ երազները, փոքրոգիությունը, իռացիոնալը, անհիմնը: Տնաշենն էնքան հեռու է գնացել իր հոգևոր պրակտիկաներում, որ մեզ թողել է աստղերով հիացող որդերի կարգավիճակում ու մեզ ճիշտն ասած ոչինչ չի մնում, քան ինքներս մեր ոչնչությունն ընդունելու հիացմունքը ազատագրման ու գրականության տակ սղցնելն է»: