Ռիալթոյի կամրջին և կամ քաղաքամայրի փողոցներում, եթե տեսնեք մեր այժմյան Մշնախ Լիլիթ Մակունցին (ով ի դեպ համարում է, որ մշակույթը հենց ինքն է և մշակույթն իր ներսում է) տեղյակ պահեք, որ մեր ազգային մշակույթի հիմնական ճյուղերից մեկը հոգևոր մշակույթն է՝ ի դեմս Գառնի տաճարի և Մայր Աթոռի։
Առնվազն հարիր չէ 1700 ամյա քրիստոնեական բարքերով և աշխարհայացով (չեմ ասում հավատքով,դա ամեն մեկն իրենը թող ընտրի) ապրող երկրի Մշակույթի նախարարին հոգևորականին Պարոնով դիմելը։
Առհասարակ մի տեղ գնալուց և մեկին դիմելուց առաջ փորձեք իմանալ, թե ում ոնց են դիմում։
Չիմանալն ամոթ չէ, սովորելը հարգի է։
Էդգար Խաչատրյան
